مروری بر نقش شهید فلاحی در آزادسازی پاوه
کیت هنری: سرلشکر ولی الله فلاحی همچون افسران متخصص، مقتدر و مذهبی ارتش بود که در یکی از مقاطع بحرانی و پرآشوب کشورمان، نقش پر رنگی در حفظ کیان میهن ایفا کرد. ایشان درسال 1357 به فرماندهی نیروی زمینی و بعد از چندی به ریاست ستاد مشترک ارتش منصوب گردید. اعتماد بنیان گذار جمهوری اسلامی به او به حدی بود که پس از عزل بنی صدر، اختیارات فرماندهی کل قوا به او تفویض شد.
به گزارش کیت هنری به نقل از ایسنا، سرهنگ ستاد قاسم اکبری مقدم پژوهشگر سازمان حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس ارتش در یادداشتی نقش شهید فلاحی را در آزادسازی پاوره در سال 1358 بررسی نموده است.
بیست و ششم مردادماه سال روز شکست حصر پاوه و نجات آن از دست عناصر ضدانقلاب، یادآور دوراندیشی و تدبیر معمار کبیر انقلاب اسلامی ایران در فرماندهی معنوی میدان رزم و همت و ایثار نیروهای نظامی ازجمله رزمندگان غیور ارتش، نیروهای بسیج مردمی و سپاه پاسداران و مردم غیور خطه قهرمان کردستان در مقابله با اقدامات خصمانه گروهک های معاند در ضربه زدن به نهال نوپای انقلاب است.
در این میان حضور مؤثر و خالصانه فرمانده وقت نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران، سرلشکر شهید ولی الله فلاحی در منطقه پاوه با همراهی شهید مصطفی چمران در ساماندهی و هدایت نیروهای تحت امر و انقلابی خود ازجمله یکان های نیروی زمینی، هوانیروز قهرمان، جوانان باغیرت بسیجی و از طرفی عملکرد خلبانان شجاع نیروی هوایی ازجمله خلبان دلاور محمد نوژه که در همین عملیات به شهادت رسید، سبب شد تا در همان ماه های ابتدایی پیروزی انقلاب، نقشه شوم دشمنان قسم خورده انقلاب به ثمر ننشیند و با پیام معنوی و مقتدرانه حضرت امام خمینی(ره)، حصر پاوه برای همیشه شکسته شود و برگ سیاهی در کارنامه دشمنان انقلاب نقش بندد.
سرلشکر ولی الله فلاحی همچون افسران متخصص، مقتدر و مذهبی ارتش بود که در یکی از مقاطع بحرانی و پرآشوب کشورمان، نقش پر رنگی در حفظ کیان میهن ایفا کرد. ایشان درسال ۱۳۵۷ به فرماندهی نیروی زمینی و بعد از چندی به ریاست ستاد مشترک ارتش منصوب گردید. اعتماد بنیان گذار جمهوری اسلامی به او به حدی بود که پس از عزل بنی صدر، اختیارات فرماندهی کل قوا به او تفویض شد.
چند روز بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، احزاب و سازمان های جدایی طلب و احزاب متعدد، کردستان طی یک برنامه سازماندهی شده، تصمیم گرفتند با بهره برداری از عدم از شرایط و اوضاع کشور، این منطقه حساس از کشور ج. ا. ایران را با شعار مردم فریب خودمختاری جدا کنند.
این در حالی بود که در بیشتر شهرهای کردستان همچون سنندج بازار خرید و فروش اسلحه بطور علنی رواج پیدا کرد. علاوه بر آن نیروهای وابسته به گروه های معاند، کتاب ها و نشریات مختلفی را در معرض فروش می گذاشتند.
دفاتر احزاب و گروه ها بدون هیچ ممانعتی مبادرت به عضو گیری و جذب نیرو می کردند. فعالیت گروه های ضد انقلاب که با تبلیغات مختلف مقابل نظام جمهوری اسلامی ایران همراه بود، موجب شد جاده ها و راه های مواصلاتی ناامن شود. سرقت، آدم ربایی و قتل به اوج خود برسد. از طرفی عناصر جدایی طلب با طرح مسائلی نظیر ارتش برای سرکوب مردم به کردستان آمده است، زمینه را برای حمله به پادگان ها فراهم می کردند.
این در حالی بود که وقتی آنها به پادگان ها حمله کردند اسلحه و تجهیزات پادگان ها را غارت کردند، گروه های مسلح غیرقانونی غیر از پادگان ها، پاسگاه های ژاندارمری و پلیس را نیز مورد هجوم قرار دادند و خلع سلاح کردند. آنان به حضور سپاه پاسداران نیز اعتراض داشتند و مدعی شدند که پاسداران در کردستان باید از نیروهای محلی باشد. هدف واقعی سران وابسته در این جریانات، کمک به مردم محروم و خودمختاری نبود، بلکه آنان در پوشش دفاع از مردم محروم به دنبال جدا کردن کردستان از خاک جمهوری اسلامی بود.
شهر مقاوم پاوه و مردم غیور آن حوادث سال۵۸ را همیشه در خاطره خود دارند. زمانی که هنوز طعم شیرین پیروزی انقلاب اسلامی در کامشان کامل نشده بود که ضد انقلاب با تدارک استکبار جهانی برای تلخی پیروزیشان به میدان آمد. مهاجمان با بستن راه های ورودی، هر جا پاسداری را داخل شهر می دیدند دستگیر و با جداکردن سر از بدن او، سر بریده را در خیابان های شهر می چرخاندند تا مردم را وادار به مراجعت به خانه های خود کنند. حلقه محاصره هر لحظه تنگ تر می شد. تعداد مهاجمان که از پشتیبانی دشمنان خارجی حمایت می شدند حدود۵۰۰۰ نفر مجهز به سلاح های مرگبار و تنها نیروی مدافع شهر تعداد کمی از پاسداران و نیروهای ژاندارمری بودند که مجموع آنان به ۳۰۰ نفر هم نمی رسید.
عدم توازن قوا میان مهاجمان و مدافعان شهر موجب شد که در نیمه شب ۲۴ مرداد ۱۳۵۸ درگیری ها به اوج برسد. برخی از نیروهای سپاه پاسداران به شهادت رسیدند و یا مجروح شدند و همه ارتفاعات اطراف شهر به دست مهاجمان اشغال شد. پاسداران به مقر خود در وسط شهر عقب نشینی و از اطراف خانه های خود در شهر به مقابله مقابل مهاجمان اقدام نمودند. بخش عمده ای از شهر همچون بیمارستان به تصرف مهاجمان درآمد. در روز ۲۴ مرداد ۱۳۵۸ یک فروند هواپیمای اف-۴ نیروی هوایی ارتش بر فراز منطقه اورامانات سقوط کرد و خلبان (سرگرد نوژه) و کمک خلبان آن به شهادت رسیدند.
شهید فلاحی در پاوه
در روز ۲۵ مرداد ۱۳۵۸، فرمانده سپاه پاسداران پاوه با بیسیم از مقامات کرمانشاه درخواست کمک کرد. در حالیکه خطر سقوط، شهر پاوه را هر لحظه تهدید می کرد از جانب دولت موقت، دکتر چمران ماموریت یافت جهت بررسی اوضاع پاوه و مقابله با اشرار به سمت پاوه حرکت نماید.
سرلشکر ولی الله فلاحی از همان اوایل فعالیت گروه های معاند در مناطق مختلف کردستان حضور داشت و ضمن نظارت بر عملیات ها، با حضور خود در بین نیروهای نظامی و تشویق و قدردانی از آنان، سبب تقویت روحیه رزمندگان میگردید و در عین حال در ارائه تدابیر تاکتیکی، فرماندهان را یاری و هدایت می کرد. ایشان به خوبی می دانست که هیاهو و شعارهای سران احزاب، همان اهداف استعمار است که این دفعه در پوشش پشتیبانی از خلق محروم کُرد، آشکار شده است. بنابراین وی ضمن سپری کردن اغلب اوقاتش در کردستان، با حضور در کلیه عملیات های عمده و حساس، با ارائه رهنمودهای تاکتیکی و استفاده از تدابیر موثر، عامل اصلی و محوری در ناکامی نیروهای ضدانقلاب بود.
سرتیپ فلاحی فرمانده نیروی زمینی ارتش نیز که در قرارگاه غرب حضور داشت، از کرمانشاه به اتفاق دکتر چمران در روز ۲۵ مرداد۱۳۵۸ با دو فروند بالگرد با عنایت به خطرات بسیار زیاد وارد پاوه شدند.
یک روز بعد از حضور سرتیپ فلاحی و دکتر چمران در پاوه (صبح روز ۲۶ مرداد۱۳۵۸) گروهی از مهاجمان به بیمارستان حمله کردند، بیمارستان و همین طور منبع آب پاوه به کلی نابود شد. مردم پاوه در خانه ها و یا زیرزمین منازل خود پنهان شدند. دکتر چمران به همراه ۲۰ نفر از پاسداران در گروهان ژاندارمری همچنان در محاصره بودند. کسی قادر به جمع آوری اجساد شهدای پاسداران در خیابان های پاوه نبود.
سرهنگ خلبان سید علی زعفرانیه در مورد وقایع آن روز می گوید: «روز تاریخ بیست و پنجم مرداد ۱۳۵۸، با سه فروند بالگرد ماموریت داشتیم در قرارگاه لشکر ۸۱ بنشینیم؛ خلبانان عبارت بودهاند از سروان بلادی، سروان طاعتی، ستوانیار حیدر مصیب مرادی و سروان حاجیلویی و من با سرکار ستوانیار هاشم فتحی. تیمسار فلاحی با تعدادی داوطلب در یک بالگرد، دکتر چمران و عدهای داوطلب در بالگرد دیگر و من با ۱۴ نفر دواطلب بلند شدیم و به طرف پاوه حرکت کردیم. وقتی به پاوه رسیدیم بالگرد سروان طاعتی مورد به هدف خوردن چندین گلوله قرار گرفت. پس از تخلیه افراد درحال ترک منطقه بودم که بوسیله رادیو مرا صدا زد و تقاضای تخلیه مجروحان را داشت. من به پاوه بازگشتم و به دستور سرهنگ سعدی نام(فرمانده پایگاه کرمانشاه) که در بالگرد من بود، باردیگر در چاه آتش نشستیم و منتظر مجروحان شدیم. سروان طاعتی از من می خواست خونسرد باشم. پس از سوار کردن مجروحان، به طرف کرمانشاه پرواز کردیم.
روز بیست و ششم مرداد ۱۳۵۸در حالیکه کسی امید به زنده ماندن تیمسار فلاحی و دکتر چمران نداشت، به دو فروند بالگرد ۲۱۴ ماموریت داده شده که مقداری مهمات را به پاوه برسانند. من به اتفاق ستوانیار اکبر مرادی افکن بصورت داوطلب با یک فروند و سرکار ستوان مژده ای و کمک خلبان با یک فروند دیگر عازم پاوه شدیم. در پاوه در کنار پاسگاه نشستم و مهمات تخلیه شد. چون دم بالگرد در دره قرار داشت، مورد به هدف خوردن گلوله قرار می گرفتیم. تعداد زیادی زخمی و کشته داخل بالگرد سوار کردند. به صورتی که دیگر جایی نبود. وضعیت خیلی خطرناک بود. در همین حین دیدم تیمسار فلاحی پای بالگرد ایستاده بود. به کروچیف گفتم به هر قیمتی است ایشان را سوار کند. وقتی که ایشان سوار شد، از جا بلند شدم و در حالیکه بالانس بالگرد به هم خورده بود و قابل کنترل نبود، خداوند عنایت فرمود و ما را از مهلکه نجات داد. در همین زمان بالگرد بعدی نشست که وقتی به پنجاه مایلی کرمانشاه رسیدم، اطلاع یافتم بالگردی که درحال تخلیه مهمات بود، مورد به هدف خوردن تیر قرار گرفته و سقوط کرده است.»
چرا سرتیپ فلاحی در پاوه نماند؟
سرتیپ فلاحی بر طبق درخواست دکتر چمران و بمنظور اعزام نیرو و نجات مدافعان پاوه، به کرمانشاه رفت. همین که سرتیپ فلاحی از پاوه به کرمانشاه بازگشت در اتاق عملیات لشکر ۸۱ کرمانشاه جلسه ای تشکیل داد. او تجربه اداره چنین حوادثی را سالیان قبل در جریان جنگ ویتنام که بعنوان نیروی حافظ صلح رفته بود کسب نموده بود.
در این نشست تیمسار فلاحی اظهار داشت: «که پاوه در محاصره افراد ضدانقلاب قرار گرفته و دکتر چمران هم داخل شهر است. تمام تلاش افراد ضدانقلاب این است که او را اسیر نماید. پس بایستی فکری نماییم. چون راه های زمینی هم به سمت پاوه بسته است و هیچ راه کمکی هم وجود ندارد. بدین سبب فقط هوانیروز و بالگردها می توانند به دکتر چمران و شهر پاوه کمک کنند و آنها را از محاصره نجات دهند.»
بدین سان با تدبیر به موقعی که سرتیپ فلاحی به کار برد، یک فروند بالگرد ۲۱۴ به همراهی یک فروند بالگرد کبری که خلبان آن کشوری بود به سمت پاوه پرواز کردند. مواضع نیروهای ضد انقلاب در پاوه توسط بالگرد کبری مورد هدف قرار گرفت. این عملیات هوایی سبب عقب نشینی مهاجمان و ممانعت از نزدیک شدن آنان به پاسگاه ژاندارمری شد. پرواز بالگردها و مورد هدف قرار دادن مواضع نیروهای ضدانقلاب در ارتفاعات پاوه با نظارت سرتیپ فلاحی ادامه داشت تا آنکه اطلاعیه امام سبب حرکت نیروهای نظامی و نیروهای داوطلب مردمی به سمت پاوه و فرار مهاجمان ضدانقلاب گردید.
پیام امام خمینی بهمناسبت حوادث پاوه
با صدور فرمان تاریخی حضرت امام(ره) در تاریخ ۲۷مرداد۱۳۵۸ در خصوص لزوم شکست حصر پاوه، نیروهای انقلابی و مردم کرمانشاه به سمت پاوه حرکت کردند. هجوم مردم و همین طور رسیدن نیروهایی که از قبل به سمت پاوه در حرکت بودند، موجب عقب نشینی ضدانقلاب شد. بیانیه امام به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
« از جانب ایران گروه های مختلف ارتش و پاسداران و مردم غیرتمند تقاضا کردهاند که من دستور دهم که به سمت پاوه رفته و غایله را ختم کنند. من از آنها تشکر می کنم و به دولت، ارتش و ژاندارمری اخطار می کنم که اگر با توپ ها و تانک ها و قوای مجهز تا ۲۴ ساعت دیگر حرکت به سمت پاوه نشود، من همه را مسئول می دانم. من بعنوان ریاست کل قوا به رئیس ستاد ارتش و ژاندارمری دستور میدهم که فوراً با تجهیزات کامل عازم منطقه شوند و به تمام پادگان های ارتش و ژاندارمری دستور می دهم که بی انتظار دستوری دیگر و بدون فوت وقت و با تمام تجهیزات به سمت پاوه حرکت کنند و به دولت دستور می دهم وسایل حرکت پاسداران را فوراً فراهم آورد. تا دستور ثانوی من مسئول این کشتار وحشیانه را قوای انتظامی می دانم و در صورتیکه تخلف از این دستور نمایند، با آنان عمل انقلابی می کنم. مکرراً از منطقه اطلاع می دهند که دولت و ارتش کاری انجام نداده است، من اگر ۲۴ ساعت دیگر عمل مثبت انجام نگیرد، سران ارتش و ژاندارمری را مسئول می دانم.» والسلام، 58/5/27.
سرباز فدایی وطن آماده برای فرمان رهبرش گردید که با حضور تیمسار فلاحی در کرمانشاه به عنوان مسئولی هماهنگ کننده از نیروی زمینی برای پشتیبانی از دکتر چمران و دیگر نیروهای تحتمحاصره مفید و مؤثر واقع شد. در همین مورد دکترچمران گفته است: «هلی کوپتر ساعت ۴ بعدازظهر در محل معی نشده بر زمین نشست و رگبار گلوله دشمن از هر طرف آغاز به باریدن گرفت. ما به سرعت مشغول تخلیه آب، نان، خرما و مهماتی شدیم که تیمسار فلاحی برای ما فرستاده بود.»
خاطرات شهید سرلشکر فلاحی از آزادسازی پاوه
«روزی که پاوه در محاصره کامل و آستانه سقوط بود، روز جمعه ای بود. من از پاسداران، مردم و دکتر خداحافظی کردم و آمدم کرمانشاه تا فکری برای شکستن محاصره پاوه بکنم. من تا آن روز احمد کشوری را نمی شناختم. در پایگاه هوانیروز کرمانشاه همه را جمع کردم. ساعت هفت و نیم پس از ظهر و هنگام غروب بود، تاریکی زمینگیر شده بود. برابر روش های هواپیمایی نیروی زمینی ارتش(هوانیروز)، نمی بایستی در آن ساعت خلبانی پرواز کند. یک داوطلب برای نجات پاوه خواستم؛ هنوز صحبت های من تمام نشده بود و تقاضایم به انتها نرسیده بود که جوانی از داخل صف بیرون آمد و اظهار داشت: « به رغم تاریکی هوا و با این وجود که ارتفاعات اطراف، مشرف به پاوه است و می دانم که مورد هدف محاصره کنندگان قرار می گیرم، من میروم.»
درست است که ما نجات پاوه را مرهون منّت خدا و بیان امام و پایداری مردم پاوه و پاسداران و نیروی انتظامی می دانیم، ولی من در پیشگاه خدا و و جدان خودم و در بارگاه احدیت، نجات پاوه را مرهون کشوری می دانم که آن شب رفت و چند ساعت بعد (ساعت۱۰ همان شب) فشار را از روی مردم پاوه برداشت و برگشت و به مردم پاوه، حدود ۲۰ هزار مردمی که در محاصره مزدوران بودند، تا فردا که امکانات نظامی دیگری برسد، فرصت مقاومت داد. فردا بامداد هم بار دیگر خودش بعنوان رهبر گروه به سمت شهرستان پاوه پرواز کرد.... همان روز خدا یاری کرد و کلاه سبزها را از راه هوا وارد پاوه کردیم و سپس خودم با یک ستون زرهی از کرمانشاه حرکت و حدود ظهر وارد پاوه شدم و دکتر چمران در دروازه شهر از ستون زرهی و من استقبال کرد و بار دیگر یکدیگر را در آغوش گرفتیم. آن لحظه آشنایی من با دکتر تبدیل به یک دوستی عمیق برمبنای موازین خدایی و قرآنی و اسلامی شد.»
پاوه در خاطرات شهیدچمران
« حدود ساعت ۴ بعدازظهر، تیمسار فلاحی، از کرمانشاه پیامی فرستاد که نیروهای زیادی در کرمانشاه آماده حرکتند و همه ملت به حرکت درآمده و امکانات فراوانی وجود دارد، فقط باید فرودگاه پاوه آزاد شود تا هلی کوپترها بتوانند به زمین بنشینند. من نیز برای تصرف فرودگاه حرکت کردم و سه گروه پنج نفری تشکیل داده که در هر گروه، یکی از سپاه و یکی از گارد نخست وزیری و بقیه از جوانمردها و پاسدارهای «کُرد» بودند و از سه طرف به سمت فرودگاه حمله بردند و به آنها گفته بود پس از تسخیر فرودگاه در نخستین تپه پس از فرودگاه موضع گیری کنند و دیگر پیشروی نکنند، اما دوستان ما با آن همه شوق و شور، تپه اولی پس از فرودگاه را گرفتند و بعد تپه دوم را نیز تسخیر کردند و بعد تپه سوم را گرفتند و در پشت تپه سوم، دهی از دموکرات ها بود، تیراندازی شد و یکی از برادران ما به شهادت رسید و دوستان ما در همان تپه سوم متوقف شدند و خطر دشمن به کلی منتفی شد.
ساعت ۵ بعدازظهر همه پاوه، با همان پاسدارها، خسته و دلشکسته و مجروح و ناتوان، پاک شده بود و من پیغامی برای تیمسار فلاحی فرستادم که شهر، آماده پذیرش نیروهای جدید است. از ساعت ۶ بعدازظهر تا نیمه شب هلی کوپترها مرتب می آمدند و نیروهای جدید پیاده می کردند. از بهترین نیروهای کماندوی تیپ نوهد، از پاسداران، از کمیته ها، از مردم شهرهای دورافتاده ایران، از علما، از همه جا آمده بودند و همه خیابان های شهر از مردم پرشور ایران پر شده بود و فریاد الله اکبر آنها، کوه ها و دره های پاوه را می لرزاند و راستی شب نعمت بود و رحمت و پیروزی که در سایه یک فرمان انقلابی به وجود آمده بود... یک روز بعد ساعت ۱۲ ظهر، بنا به فرمان تاریخی امام، نیروهای ارتشی با تانک و توپ و تجهیزات کامل به فرماندهی تیمسار فلاحی وارد پاوه شد و در مواضع راهبردی شهر قرار گرفت و خطر به کلی منتفی شد. آنگاه پیروزی نیروهای انقلاب ادامه یافت و در عرض ۱۲روز همه شهرها و راه ها و مواضع راهبردی کردستان به تصرف نیروهای ما درآمد.»
شهید دکتر چمران در بخش دیگر خاطرات خود جزئیات بیشتری شرح می دهد: « اخبار وحشتناکی از پاوه به مرکز می رسید. در چنین شرایط سخت و خطرناکی در تاریخ 1358/5/25از طرف دولت آقای سوداگر مأمور شدم که برای نجات پاوه حرکت کنم و اهتمام کنم با مذاکره و به طریق مسالمت آمیز مثل مریوان، قضیه پاوه را حل کرده و از خونریزی بیشتر جلوگیری نماییم، و من نیز همراه با سه نفر از پاسداران نخست وزیری و تیمسار فلاحی که همیشه در کردستان پا به پای ما می آمد و بزرگ ترین فداکاری ها را از خود نشان می داد، از پایگاه یکم رزمی هوانیروز کرمانشاه با هلی کوپتر عازم پاوه شدیم. در بالای پاوه به هرکجا که نزدیک می شدیم، رگبارگلوله ما را استقبال می کرد و سرانجام هلی کوپتر در روی فرودگاه پاوه، در منتهی الیه غربی پاوه فرود آمد؛ در حالیکه به ضرب گلوله های مختلفی سوراخ سوراخ شد.
ما اصلاً به سلامت خود اطمینان نداشتیم، ولی زیر رگبار دشمن بر خاک خزیدیم و سینه خیز خودرا به پشت دیوارها رساندیم و با زحمت زیاد وارد پاسگاه ژاندارمری شدیم و سخت ترین نبردها را شروع کردیم. در حالیکه وضع ما هر لحظه وخیم تر می شد؛ تا سرانجام به آن شب مخوف رسید که همه امیدها مبدل به یأس شده بود و دشمن بزرگ ترین حمله ی سرتاسری خودرا مقابل ما آغاز نموده بود و ما دل به شهادت گذاشته بودیم و جز لقای پروردگار آرزوی دیگر نداشتیم. در آن شب خطرناک، فقط دو نقطه در دست ما بود؛ یکی پاسگاه ژاندارمری و دیگری خانه پاسداران و من با تیمسار فلاحی شب اول را، در پاسگاه ژاندارمری گذراندیم و از شب تا بامداد زیر رگبار گلوله دشمن جنگیدیم.»[۱]
سازماندهی و حرکت نیروها به سمت پاوه
به دنبال ابلاغ فرمان حضرت امام(ره)، شهید فلاحی با صدور بخشنامه ای به شرح ذیل، مرخصی کلیه پرسنل نیروهای مسلح را لغو و نسبت به اعزام نیروهای ارتشی به منطقه جنگ زده پاوه، اقدام نمود.
متن بخشنامه ارتش
در اجرای فرمان رهبر عظیم الشأن انقلاب اسلامی ایران، حضرت آیت الله العظمی امام خمینی (ره) در خصوص آمادگی پرسنل ارتش جمهوری اسلامی ایران، از تاریخ 1358/5/28 تا دستور ثانوی مرخصی کلیه پرسنل نیروهای مسلح لغو می شود، آن دسته از پرسنل که در مرخصی هستند، موظفند در کوتاهترین مدت ممکن خودرا به یگان های مربوطه معرفی کنند.
حرکت نیروهای ارتشی به منطقه پاوه
به دنبال صدور فرمان بنیانگذار جمهوری اسلامی درباب حرکت نیروهای نظامی به منطقه پاوه، شوروهیجان سراسر کشوررا فرا گرفت و اقشار مختلف مردم بعد از اعلام آمادگی، خواهان همراهی با نیروهای ارتشی و شرکت در عملیات آزادسازی آن شهر شدند.
بعد از گذشت چند ساعت از صدور فرمان حضرت امام راحل و واگذاری مسئولیت آزادسازی منطقه پاوه به ارتش، گروه رزمی ۱۸۴ مکانیزه از یگان های تابعه «تیپ ۲ لشگر ۸۱ زرهی کرمانشاه» راهی منطقه پاوه شد، به دنبال حرکت گروه رزمی ۱۸۴ مکانیزه به منطقه پاوه، به تدریج یک گردان پشتیبانی از« تیپ ۵۵ هوابرد شیراز»، یک گردان پیاده از «تیپ ۸۴ خرم آباد»، عده ای از کلاه سبزهای نیروی مخصوص ارتش جمهوری اسلامی ایران، یگان هایی از مراکز آموزش «چهل دختر» و شاهرود و گروه توپخانه اصفهان، افرادی از تکاوران دریایی بوشهر، برخی از پاسداران انقلاب شهرهای کرمانشاه، خرم آباد و سایر نقاط کشور، نفراتی از ژاندارمری کل کشور، گروه کثیری از عشایر مناطق هرسین، گوران و عده ای از اقشار مختلف مردم ایران با هواپیما، خودرو و حتی پای پیاده راهی منطقه پاوه شدند. ضمناً گروه رزمی ۱۱۹ مکانیزه (شامل سه گروهان مکانیزه و یک دسته تانک از گردان ۲۲۲ تانک) از یگان های تابعه تیپ ۱ لشکر ۸۱ زرهی کرمانشاه در بین بدرقه گرم و پرشور مردم اسلام آباد غرب حدود ساعت ۱۷: ۰۰ مورخه 1358/5/27 بمنظور شرکت در عملیات پاوه، بوسیله جاده کوزران عازم شهر روانسر گردیدند.
برخی اقدامات فرماندهان ارتش جهت پاکسازی منطقه پاوه:
۱- با فرمان امام(ره) در خصوص مقابله با گروه های ضدانقلاب، تردید و دودلی نیروهای نظامی در برخورد با اشرار از میان رفت. از طرف ستادمشترک ارتش(سرتیپ شاکر) به نیروی دریایی دستور داده شد ۱۵۰ نفر از تکاوران دریایی بوشهر را با هواپیما به کرمانشاه اعزام کند و زیر امر تیمسار فلاحی، فرمانده نیروی زمینی قرار دهد.
۲-ساعت ۷ بامداد مورخه 1358/5/28 با غرش هواپیماهای جنگنده نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران دیوار صوتی شکسته شد و لرزه بر اندام احزاب ضد انقلاب مستولی گردید به طوریکه یک دفعه دست از محاصره شهر برداشته و به ارتفاعات پناهنده شدند البته یکی از این هواپیماها به هنگام برگشت به دلیل نقص فنی به ارتفاعات برخورد و خلبانان آن همچون شهید خلبان محمد نوژه به درجه رفیع شهادت نائل آمدند.
۲- در اوایل روز یکشنبه 1358/5/28 برخی از کماندوهای تیپ ۲۳ نیروی مخصوص ارتش جمهوری اسلامی ایران و گردان چترباز «تیپ ۵۵ هوابرد» ارتش به وسیله «هلیکوپترهای ۲۱۴ » پایگاه هوانیروز کرمانشاه با انجام عملیات هلی برن در منطقه نوسود و ارتفاعات مشرف به شهر پاوه، اقدام به پاکسازی ارتفاعات آن منطقه از لوث وجود چریک های مهاجم نمودند و سبب بستن عقبه دشمن و عملاً راه فرار آنها به داخل خاک عراق گردیدند و با برقراری تامین منطقه برای ورود ستون نظامی، حدود ساعت ۱۰: ۰۰ مورخه 1358/5/28 موفق به تصرف شهر نوسود شدند.
۳- همزمان گروه رزمی ۱۸۴ مکانیزه تیپ ۲ لشگر ۸۱ زرهی کرمانشاه در ساعت ۱۰ مورخه 1358/5/28 وارد شهر روانسر شد و بعد از هماهنگی با ابوشریف وارد کارزار با ضد انقلابیون شدند و پیشروی خودرا به سمت پاوه شروع نمود. ستون نظامی مذکور بمنظور برقراری تامین در راه حرکت خود، با گرفتن آرایش حرکت برای گرفتن تماس و اعزام نیروهای جلودار، پهلودار و عقب دار به اطراف عمده قوا، حرکت خودرا به سمت پاوه ادامه داد. ستون نظامی در امتداد انجام ماموریت خود، اقدام به پاکسازی منطقه قشلاق و خلع سلاح عشایر آن منطقه نمود. در راه حرکت ستون ارتشی، چریک های مهاجم اقدام به ایجاد درگیری می کردند؛ بدین سبب نیروهای تامینی بمنظور مقابله با مهاجمین به گرفتن آرایش تاکتیکی مناسب پرداخته و با انهدام سنگرها و از بین بردن مقاومت چریک های مسلح، شرایط لازم را جهت ادامه ماموریت فراهم می آوردند. گروه رزمی ۱۸۴ مکانیزه، حدود ساعت ۱۲ مورخه 1358/5/28 وارد شهر پاوه شد و مورد استقبال گرم مردم غیور و برومند آن شهر قرار گرفت.
۴- گروه رزمی ۱۱۹ مکانیزه بمنظور برقراری امنیت در منطقه روانسر، در همان محل استقرار یافت.
۵- پایگاه هوانیروز کرمانشاه با اعزام هلیکوپترهای ۲۱۴ و کبری به منطقه پاوه و با رشادت و پایمردی خلبانان شجاع هوانیروز همچون شهید کشوری و شهید شیرودی نقش به سزایی را در پشتیبانی از حملات گسترده یگان های خودی به عهده داشت؛ و این چنین شهر پاوه از محاصره خارج و عملاً شهید چمران و برخی از نیروهایی که گرفتار محاصره ضد انقلابیون شده بودند رها گردیده و نیروهای ارتشی با تعقیب مهاجمان فراری تا حوالی مرز بین ایران و عراق، آرامش و امنیت را به آن منطقه بازگردانیدند.
۶- سرتیپ فلاحی فرماندهی وقت نیروی زمینی که از نخستین روزهای درگیری و ناامنی در شهر پاوه و منطقه حضور داشت و برای تهیه تدارکات و نیرو از شهر پاوه خارج شده بود، همراه با نخستین نیروها وارد شهر پاوه شد و مورد استقبال دکتر چمران و مردم پاوه قرار گرفت.
در آخر یاد و خاطره حماسه آفرینان آزادسازی شهر پاوه را گرامی می داریم.
[۱] - روزنامه اطلاعات، ۲۷/۵/۱۳۵۹
منبع: artkit.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب