در گفت وگو با كیت هنری و در روز تولد هنرمند
لوریس چکناواریان: دوست دارم ۱۲۰ ساله شوم و همچنان خلق کنم
به گزارش کیت هنری، لوریس چکناواریان در تولد ۸۸ سالگی اش نه از شهرت گفت و نه از افتخار، بلکه از آرزویی ساده و صمیمی گفت؛ این که «تا ۱۲۰ سالگی زندگی کنم، زمین گیر نشوم و بتوانم باز هم خلق کنم».
امروز در ۲۱مین روز از مهرماه ۱۴۰۴، لوریس چکناواریان به هشتادوهشتمین بهار زندگی خود رسید؛ هنرمندی که طی عمر هنری خود، خیلی از ارکسترهای مهم جهان را همچون ارکستر فیلارمونیک ارمنستان، «فیلارمونیک سلطنتی انگلستان»، «فیلارمونیک سلطنتی لیورپول»، «ارکستر مجلسی انگلیس»، «ارکستر سمفونیک لندن» را رهبری کرده است.
چِکناواریان، با آفرینشِ اپراهایی چون «رُستم و سهراب» و «مولانا و شمسِ تبریز»، سمفونی ها، موسیقی باله و آهنگسازی برای سینما، فرهنگ ایران را در گستره ی جهانی به حرکت درآورد.
این هنرمند اما، به شهادت بسیاری، مردی است خوش برخورد و مهربان که هم نشینی با او لذت بخش است و زمانیکه با او هم کلام شوید، همیشه از عشق به زندگی می گوید و حال و هوایش سرشار از انرژی مثبت است. در جهت سالروز تولدش گزارشگر ایسنا تماسی داشت با او؛ وقتی تماس برقرار شد و تولدش را تبریک گفتیم، با مهربانی می گوید: «همین که صدای شما را می شنوم بهترین تبریک و هدیه برای من است.»
چکناواریان حالا در سفر خارج از کشور به سر می برد؛ وقتی درباره ی آرزویش به منظور زندگی در این برهه زمانی می پرسیم، می گوید: «دوست دارم تا ۱۲۰سالگی عمر کنم و حالم خوب باشد، زمین گیر نشوم و بتوانم بازهم فعالیت کنم و دست به خلق موسیقی بزنم، نه این که فقط در خیابان ها و پارک ها راه بروم.»
وی در ادامه در وصف خواسته ها و آرزوهایی که تابحال نتوانسته به آنها برسد، می گوید: «از کودکی تا امروز که ۸۸ ساله می شوم، به آرزوهایی که از کودکی داشته ام، هنوز نرسیدم ولی صحبت کردن درباره ی آنها خیلی سخت است. بخشی از این آرزوها در ارتباط با موسیقی است که برای من از سالهای جوانی آغاز شد، روزهایی که دوران سختی بود. اما امروز فقط آرزو دارم که بیمار نشوم، به بیمارستان نروم، بتوانم زندگی کنم.»
چکناواریان می گوید که در این زمان از زندگی اش، حتی آهنگسازی هم برای او سخت شده است اما با این وجود دو ماه پیش اثری درباره ی تراژدی جنگ ۱۲ روزه ایران خلق کرده است.
وی در گفت و گو با ایسنا ادامه می دهد: «من از وضعیت امروز ناراحتم. آن تراژدی جنگ را نوشتم نه فقط به خاطر خود جنگ، بلکه به خاطر تمام آن چه بر انسان می گذرد. امیدوارم این آخرین اثرم نباشد و هنوز بتوانم بنویسم.»
این رهبر ارکستر توضیح می دهد که آثار آهنگسازان باید در زمان های مختلف اجرا شوند، اما چون ارکستر خوب نداریم و شرایطش موجود نیست، خبری هم از اجرای این آثار نیست.
او ادامه می دهد: «شغل ما خلق کردن است، ولی متاسفانه تعدادی از آثاری که پیش از انقلاب نوشته بودم، تنها همان زمان اجرا شدند. امیدوارم روزی اپراهای دیگرم مانند مولانا هم اجرا شوند.»
چکناواریان که بگفته خودش دیگر توانایی سابق برای رهبری را همانند ایام جوانی اش ندارد، می گوید با این وجود تا به امروز تعداد زیادی از آثار کلاسیک جهان را رهبری کرده است و ۱۲۰ صفحه از اجراهایش را در لندن ضبط کرده است.
این آهنگساز همین طور خطاب به جوان هایی که می خواهند وارد این عرصه از موسیقی شوند می گوید: «عاشقش باشید. اگر فکر کنید این کار برای شما سود مالی خواهد داشت، ادامه دادنش فایده ندارد. من همه این کارها را فقط از روی عشق انجام دادم. بعضی آثارم ۴۰ سال طول کشید تا کامل شود؛ مثلا وقتی کوروش کبیر را نوشتم، از دوران جوانی آغاز کردم و ۴۰ سال طول کشید تا تمامش کنم. امروزه دنیا خیلی ماتریالیستی شده است. دیگر هیچ آهنگ سازی نمی تواند سال ها بشیند و روی یک اثر بزرگ کار کند؛ چون حمایتی وجود ندارد. جوان ها امروز زندگی سختی دارند، باید پول دربیاورند. آنها نمی توانند همانند ما سال ها پای خلق یک اثر بنشینند. هم اکنون دوره موسیقی پاپ است و هنر واقعی، مخاطب ندارد، حمایت هم نمی گردد. هنر واقعی زمان می خواهد و سال ها زمان نیاز دارد تا شکل بگیرد.»
او در انتها بیان می کند: «اگر جوان ها بتوانند اسپانسر پیدا کنند و دنبال کارهای جدی بروند، برای مملکت ثروت بزرگی می سازند؛ چون هنر، ثروت واقعی یک ملت است.»
حرف آخر اینکه امروز در ۲۱مین روز از مهرماه ۱۴۰۴، لوریس چکناواریان به هشتادوهشتمین بهار زندگی خود رسید؛ هنرمندی که طی عمر هنری خود، بسیاری از ارکسترهای مهم جهان را همچون ارکستر فیلارمونیک ارمنستان، فیلارمونیک سلطنتی انگلستان، فیلارمونیک سلطنتی لیورپول، ارکستر مجلسی انگلیس، ارکستر سمفونیک لندن را رهبری کرده است. ایشان سپس در وصف خواسته ها و آرزوهایی که تاکنون نتوانسته به آنها برسد، می گوید: از کودکی تا امروز که ۸۸ ساله می شوم، به آرزوهایی که از کودکی داشته ام، هنوز نرسیدم ولی صحبت کردن در رابطه با ی آنها خیلی دشوار می باشد. بعضی آثارم ۴۰ سال طول کشید تا کامل شود؛ مثلاً وقتی کوروش کبیر را نوشتم، از دوران جوانی شروع کردم و ۴۰ سال طول کشید تا تمامش کنم.
منبع: كیت هنری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان کیت هنری در مورد این مطلب