محرم با كتاب،
نقش جاوید زنان در قیام عاشورا حماسه، حکمت، مسئولیت
کیت هنری: قم تاریخ نشان داده است که زنان صالح می توانند در جهت رسیدن به والاترین مقام انسانی، همپای مردان گام بردارند و برای حفظ کیان اسلام و معرفی آن، مجاهدت کنند و نمونه برجسته چنین انسانها ی سرافراز، زنانی هستند که در حماسه عاشورا حضور داشتند و نقشی جاویدان از خود باقی گذاشتند.
تاریخ عاشورا نشان داد که زن می تواند در جهت رسیدن به والاترین مقام انسانی هم پای مردان و شهیدان اسلام گام برداشته و به پیش رود و برای تجدید حیات اسلام مجاهدتی ثمربخش و قابل توجه داشته باشد. زنان در نهضت حسینی نشان دادند که حضور در عرصه های سیاسی و اجتماعی ویژه مردان نیست، بلکه آنان نیز، برابر تکلیف شرعی باید در این حوزه حضوری جدی و فعال داشته باشند و آن جا که مساله پشتیبانی از دین و اقامه حق، تنها با حضور و قیام آنان میسر می شود در صحنه حضور یابند. حضور زنان، از بنی هاشم و غیر آنان در حماسه عاشورا در این راستا قابل تحلیل و تفسیر است.
در این میان، حضور عقیله بنی هاشم، حضرت زینب (س)، و سایر بانوان دوده امام حسین (ع) اهمیت بیشتری دارد تا جایی که این همراهی، اراده و خواست خدا از طرف امام حسین (ع) اعلام می شود؛ «ان الله قد شاء ان یراهن سبایا». هرچند حکومت اموی برای ترساندن دیگران، آنان را به اسارت برد اما آنها از این موقعیت برای رساندن پیام خون شهدای کربلا و افشای چهره امویان استفاده کردند و با ابزارهای مختلف همچون خطابه های آتشین خود، یزید را به رسوایی کشاندند.
کتاب «نقش زنان در حماسه عاشورا» نوشته محمدصادق مزینانی که از طرف موسسه بوستان کتاب چاپ شده است، نقش و حضور مسوولانه زنان در همه مراحل نهضت حسینی را به روشنی نشان داده است.
این کتاب با یک مقدمه شروع و با شش بخش ادامه پیدا می کند. در بخش نخست، از حماسه ها و نقش آفرینی بانوانی که قبل از حماسه عاشورا به نهضت حسینی یاری رسانده اند، سخن می رود.
در بخش دوم، از زنان غیرهاشمی سخن گفته می شود؛ بانوانی که در کربلا حضور داشته اند و با تشویق همسران یا فرزندان یا حضور مستقیم در مبارزه با دشمنان به نهضت امام حسین (ع) یاری رسانده اند.
در بخش سوم نیز از حماسه آفرینی و نقش عمومی زنان هاشمی و وابستگان آنها و تحریف زدایی از نهضت عاشورا بحث می شود و در بخش چهارم از نقش خاص زنان هاشمی در سه فصل بحث شده است.
بخش پنجم به واکنش دو گروه از زنان در دو فصل اشاره می کند، به این صورت که در فصل نخست از این بخش، نویسنده به بیان زندگانی و رشادت های زنانی می پردازد که همسران آنها جزو لشکر یزید و ابن زیاد بودند، ولی این زنان یا حسینی بودند یا دست کم به امام حسین (ع) عاطفه و احساسات نشان دادند و در فصل دوم به بانوانی که با مرثیه سرایی و برگزاری مجالس سوگواری به نهضت حسینی یاری رساندند.
نویسنده این اثر قبل از این، تحقیقی درباره «نقش زبان حال در بازگویی رویداد عاشورا در قالب های هنری» انجام داده است. از آن جا که بخش درخور توجهی از آن تحقیق مربوط به زنان عاشورایی می شود، قسمت پایانی و بخش ششم کتاب را به آن مختص کرده است. این کار سبب می شود که با خیلی از خرافات و تحریف هایی که بعنوان زبان حال به دوده (ع) نسبت داده می شود، آشنا شویم.
منبع: كیت هنری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب