قطر مالک نقاشی مشهور شد
به گزارش کیت هنری، قطر فاش کرد که مالک خودنگاره معروف «گوستاو کوربه» است.
به گزارش کیت هنری به نقل از ایسنا، قطر این هفته فاش کرد که مالک پرتره ی مشهور «گوستاو کوربه» با عنوان Le Désespéré (مرد نومید)، اثر سالهای ۱۸۴۳ تا ۱۸۴۵ است که روز گذشته در موزه اورسی پاریس (Musée d’Orsay) به نمایش درآمد.
این اولین باری است که این اثر بعد از ۱۷ سال در فرانسه، زادگاه کوربه، به معرض نمایش گذاشته می شود.
چشمان نافذ این هنرمند حال از همان دیوارهایی به بیرون می نگرند که دیگر آثار مشهور او، همچون «سنگ شکنان»(۱۸۴۹) و «منشا جهان»(۱۸۶۶)، بر آن آویخته شده اند.
«گوستاو کوربه» از جنجالی ترین و تاثیرگذارترین هنرمندان قرن نوزدهم فرانسه بود. او نه تنها با آثار واقع گرایانه اش مرزهای هنر زمان خویش را شکست، بلکه با شخصیت سیاسی و اجتماعی اش نیز شهرتی دوچندان یافت. مجموعه ای از چند نقاشی برگزیده او نشان میدهد که «کوربه» هنرمندی نوآور و متفکر بود که مسیر جدیدی را برای نقاشی مدرن گشود.
گزارش خبرگزاری فرانسه(Agence France-Presse) نوشت، این نقاشی به مدت پنج سال در موزه اورسی به معرض نمایش گذاشته خواهد شد و سپس به خانه ی جدید خود در دوحه منتقل خواهد شد.
پیشتر، هنگامی که این اثر در سال ۲۰۰۶ در نگارخانه ملی لندن ) به نمایش درآمد، به عنوان اثری امانتی از یک مجموعه دار خصوصی ناشناس اعلام شده بود.
این تابلو همینطور در نمایشگاه آثار «کوربه» که مابین سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۸ در گراند پاله پاریس (Grand Palais) برگزار شد، گنجانده شده بود. آن نمایش سپس به موزه متروپولیتن نیویورک و موزه فابر در مون پلیه (Musée Fabre، Montpellier) منتقل شد.
این نقاشی همینطور در سالهای ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ در (Schirn Kunsthalle) در فرانکفورت به نمایش درآمد.
این اثر بعدها توسط موزه های قطر (Qatar Museums) یعنی نهاد دولتی ناظر بر صحنه ی هنری این کشور، خریداری شد. هنوز معلوم نیست این اثر چه طور خریداری شده یا چه مبلغی برای آن پرداخت شده است.
المیاسه بنت حمد بن خلیفه آل ثانی، رییس موزه های قطر، هنگام حضور در موزه اورسی در پاریس برای ادای احترام به «سیلون آمیک»(Sylvain Amic)، مورخ هنری فقید، مالکیت قطر بر این نقاشی را تأیید کرد.
«آل ثانی» این خبر را در زمانی اعلام نمود که صحنه ی هنری قطر درحال دگرگونی اساسی است.
«موزه آرت میل»(Art Mill Museum) که مقرر است در سال ۲۰۳۰ افتتاح شود، به عنوان موزه ی آینده ی هنر مدرن و معاصر بین المللی قطر معرفی شده است.
درباره گوستاو کوربه
«گوستاو کوربه» یک هنرمند معمولی در فرانسه قرن نوزدهم نبود. او به عنوان یک رادیکال سیاسی و هنری، بعد از شکست «کمون ۱۸۷۱» زندانی شد. با این وجود، او همین طور پلی اثرگذار میان رمانتیسیسم و امپرسیونیسم بود که به خوبی از میراث هنری خود آگاه بود.
«گوستاو کوربه»(۱۸۱۹–۱۸۷۷) تعداد زیادی خودنگاره، بخصوص در اوایل دوران کاری اش، زمانیکه از آنها برای کاوش سبک های مختلف و نمایش خود در چهره ها و حالات متفاوت استفاده می کرد، کشید. نقاشی «مرد ناامید»(۱۸۴۳–۱۸۴۵) او را حدودا درحال کندن موهایش نشان می دهد، این درحالی است که «خودنگاره با سگ سیاه» یک هنرمند رمانتیک را به تصویر می کشد که درحال استراحت با پیپ در دهان، بیرون از شهر و درحال طراحی در طبیعت است.
«کوربه» در حوالی ۱۸۶۰ به صورت درحال افزایشی به نقاشی منظره روی آورد. حومه ی اطراف «Ornans»، که اغلب در پس زمینه ی آثار فیگوراتیوش دیده می شد، خود به مبحث اصلی تبدیل شد: صخره های سنگی، جنگل و جویبارهای خروشان. صحنه های شکار و حیوانات لایه ای دیگر به خودزندگی نامه ی او افزود، چونکه «کوربه» به این ورزش علاقه داشت. با این وجود، این تغییر همینطور انگیزه ای تجاری داشت. مناظر خوب فروش می رفتند.
«کوربه» تا سال ۱۸۷۰ میلادی، شاید بیشتر به خاطر دریانگاره هایش شناخته می شد. این مساله از اولین روزهای هنرمندی او را جذب کرده بود. «کوربه» بر خلاف خیلی از هنرمندان قرن نوزدهم که ماهیگیران یا تعطیلات گذران ها را نشان می دادند، به ندرت تصاویر دریاهایش را با انسان ها پر می کند. در عوض، او بر درام و قدرت خودِ طبیعت تمرکز کرد.
دریانگاره های وی به دو گروه تقسیم می شوند. آثاری که آنها را «مارین»(marines) می نامید، آب آرام، افق های تخت و آسمان های وسیع را نشان می دهند. اما نقاشی «موج» یکی از خیلی از نقاشی هایی است که بر آب های طوفانی و امواج کوبنده تمرکز دارند. «کوربه» با بهره گیری از ایمپاستوی سنگین و اغلب کار با کاردک، به دریا وزنی و حضوری حدودا مجسمه گونه می بخشد.
«کوربه» به عنوان یک پرتره نگار شناخته نمی شد، اما علاوه بر اشتیاقش برای خلق خودنگاره، خیلی از تصاویر خانواده و دوستانش را نقاشی کرد. پرتره ها همینطور قهرمانان سیاسی «کوربه» را ترسیم می کنند.
«کوربه» در اواخر دوران حرفه ای اش، به اجبار، به نقاشی طبیعت بی جان روی آورد. او به خاطر نقش خود در کمون ناکام پاریس در سال ۱۸۷۱ به ۶ ماه زندان محکوم شد و سر انجام اجازه پیدا کرد از مواد نقاشی استفاده نماید، اما بدون مدل. درنتیجه «کوربه» با میوه ها و گل هایی که خواهرش در دیدارها می آورد، سر می کرد. او بعد از آزادی نیز به نقاشی طبیعت بی جان ادامه داد و دریافت که این آثار خوب فروش می روند.
به اجمال، هنوز مشخص نیست این اثر چه طور خریداری شده یا چه مبلغی برای آن پرداخت شده است. نقاشی مرد ناامید (۱۸۴۳–۱۸۴۵) او را حدودا در حال کندن موهایش نشان می دهد، این درحالی است که خودنگاره با سگ سیاه یک هنرمند رمانتیک را به تصویر می کشد که در حال استراحت با پیپ در دهان، بیرون از شهر و در حال طراحی در طبیعت است. با این حال، این تغییر همین طور انگیزه ای تجاری داشت.
منبع: كیت هنری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان کیت هنری در مورد این مطلب