خلا سریال های جذاب درباره ی پزشکان تجربه های جهانی که پرمخاطب شد
به گزارش کیت هنری، علیرغم ساخت سریال های چند فصلی در جهان در رابطه با پزشکان اما در کشور ما تولید سریال جدی دراین خصوص به 2 مجموعه ابن سینا و روزگار قریب محدود شده است.
به گزارش کیت هنری به نقل از مهر، سریال های «بوعلی سینا» در ژانر تاریخی و «دکتر قریب» با رویکرد تاریخ معاصر مهم ترین تصویر و تنها بازنمایی از شغل پزشک در طول چند دهه بعد از انقلاب در تاریخ تلویزیون جمهوری اسلامی هستند. سریال هایی که سراغ شخصیت های واقعی رفته اند و بیشتر می توانند مجموعه های بیوگرافی و زندگینامه ای محسوب شوند. هر چند هر ۲ این سریال ها حالا میراثی ماندگار در تاریخ تلویزیون هستند اما همزمان با روز پزشک خلا سریال هایی در رابطه با پزشکان در صنعت سرگرمی و سریال سازی ایرانی همچنان احساس می شود.
پرداختن به پزشکان در سریال های جهانی
پزشکان از قدیم از سوژه های جذاب درام های پزشکی بوده اند. سریال هایی مانند «آناتومی گری» (Grey’s Anatomy) و «پزشک خوب» (The Good Doctor) در سطح بین المللی طرفداران بسیار زیادی پیدا کرده اند. این ۲ درام پزشکی، هر کدام به نحوی تبدیل به پدیده تلویزیونی شده اند؛ بطوریکه «آناتومی گری» رکوردها را جابه جا کرده و حالا طولانی ترین سریال درام درحال پخش آمریکا است. بر اساس گزارش لس آنجلس تایمز، «آناتومی گری» با بیشتر از ۳.۲ میلیارد ساعت تماشا در پلت فرم های دیزنی پلاس و هولو، به محبوب ترین برنامه پخش زنده در جهان تبدیل گشته است. «پزشک خوب» نیز که اقتباسی از یک مجموعه کره ای است، با بازی فردی هایمور، در فصل نخست خود بعد از تنها سه قسمت بیشتر از ۱۸ میلیون بیننده در آمریکا جلب کرد. این آمار سریال را در آن زمان پربیننده ترین سریال تازه کار شبکه های کابلی یا ملی کرد. حتی بعد از پایان پخش تلویزیونی، این سریال با مخاطبان فراوان در شبکه های پخش اینترنتی و صفحات رسانه های اجتماعی محبوبیت خویش را ادامه داد. بعلاوه، مجموعه های دیگری همچون «هاوس»، «بخش اورژانس»، «شیکاگو مد» یا «نئوآمستردام» نیز با محوریت زندگی پزشکان و پرستاران، مخاطبان خاص خویش را در جهان دارند. در مجموع، سینما و شبکه های تلویزیون جهانی بارها ثابت کرده اند که مخاطبان شان عاشق داستان های پرتنش و احساسی در محیط بیمارستان ها هستند؛ خصوصیت ای که موجب می شود درام های پزشکی، حتی بعد از سال ها، همچنان رده های بالای جدول مخاطب را در نتفلیکس و دیگر سرویس ها حفظ کنند. محیط بیمارستان، تکاپوی پزشکان برای نجات بیمار و احیای زندگی او و در کل سوژه هایی که با مرگ و زندگی آدم ها سر و کار دارند، جذابیت موقعیت های اورژانسی متناسب مواجهه بیماران و پزشکان را در موقعیت های داستانی به تصویر می کشد بعنوان مثال، سریال «آناتومی گری» بعد از حدود ۲۱ فصل همچنان طرفداران ثابت خویش را دارد؛ صحنه های دراماتیک و ترکیب پیچیده روابط شخصی و حرفه ای شخصیت ها سبب شده است ماندگاری این اثر در بین مخاطبان فراموش نشدنی باشد. یا سریال «پزشک خوب» بارها مورد اقتباس قرار گرفته و خیلی از کشورها سراغ ساخت نسخه های مشابه این سریال رفته اند.
«بوعلی سینا» و «دکتر قریب» تنها سریال های پزشکی در ایران
در دهه ۱۳۶۰ شمسی (دهه ۶۰ خورشیدی) نخستین تلاش ها برای نمایش تصویر پزشکان در تلویزیون ایران شکل گرفت. همچون موفق ترین این آثار، مجموعه تلویزیونی «بوعلی سینا» به کارگردانی کیهان رهگذار بود که در سال ۱۳۶۴ پخش گردید. این سریال تاریخی، زندگی ابوعلی سینا حکیم و طبیب شناخته شده ایرانی را نمایش می دهد و داستان سریال از نوجوانی تا پیری ابن سینا را دنبال می کند. این مجموعه با بازی امین تارخ در نقش ابوعلی سینا، هنوز هم مهم ترین و جذاب ترین سریال در رابطه با یک حکیم است ضمن این که جدی ترین و نخستین و آخرین تجربه ای است که زندگی بوعلی سینا را تصویر کرده است. سال ها بعد در دهه ۸۰ نیز سریال «روزگار قریب» به کارگردانی کیانوش عیاری دومین و آخرین تجربه جدی برای ساخت زندگی یک پزشک بود. این سریال به زندگی دکتر محمد قریب بنیان گذار پزشکی اطفال در ایران، اختصاص داشت که از سال ۱۳۸۶ روی آنتن رفت. هرچند در سالهای اخیر تجربه هایی از جنس پرداخت به زندگی پزشکان هم داشته ایم که شاید کمتر در خاطر مانده باشد و بنابراین نمی توان در کنار تجربه های جهانی این نوع سریال ها از آنها یاد کرد. با اینحال در سال ۱۳۷۷ سریال «پزشکان» به نویسندگی اصغر فرهادی و کارگردانی مسعود کرامتی ساخته شد که روایت زندگی چند پزشک در یک بیمارستان را دستمایه داستان قرار داد.
کاستی های نمایش مشاغل تخصصی در سریال های ایرانی
علیرغم این نمونه های موردی، حقیقت آن است که تلویزیون ایران در مجموع در پرداختن به مشاغل تخصصی (از جمله پزشکی) گرفتار کمبود است. بعد از مجموعه های فوق، کمتر سریال متمرکزی را میتوان نام برد که زندگی روزمره پزشکان یا سایر حرفه ها را به تصویر بکشد. یکی از معدود کوشش های اخیر، سریال طنز «در حاشیه» ۱۳۹۴ به کارگردانی مهران مدیری بود که پیرامون بروز تخلف و مفاسد احتمالی در یک بیمارستان قصه گویی می کرد. این سریال اما به سرعت با اعتراض شدید جامعه پزشکی روبه رو شد. یا سریال «ساختمان پزشکان» که آن هم به علت پرداخت طنز با انتقادات جامعه روان شناسی کشور روبرو شد.
از طرف دیگر در ایران متناسب موقعیت های زمانی و بحران ها، کارگردانان سراغ سریال های سوژه محور رفته اند. به صورت مثال کرونا به همان اندازه که در دنیا سوژه فیلم و سریال های داستانی قرار گرفت در ایران هم چندین سریال متناسب آن ساخته شد. مسعود ده نمکی سریال «آزادی مشروط» را باتوجه به کادر درمان و فعالیت گروههای جهادی و پرستاران در دوره کرونا ساخت که با فاصله ای از پایان کرونا از تلویزیون پخش گردید. سریال «اپیدمی» به کارگردانی امیرسجاد حسینی نیز با همین سوژه به تولید و پخش رسید که علیرغم برخی نقاط ضعف اما جزو نخستین مجموعه هایی بود که سراغ ویروس کرونا و دراماتیزه کردن این موضوع در کشور رفت. بخش پررنگی از هر ۲ مجموعه در لوکیشن های بیمارستان و پرداخت به کادر درمان سپری شد اما نتوانستند باز هم به اندازه سریال های جهانی که شخصیت ها را به کاراکترهایی آشنا و جذاب برای مخاطب مبدل کرده اند، توفیق یابند و شاید همین الان هم در ذهن مخاطب باقی نمانده باشد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان کیت هنری در مورد این مطلب