پلکانی به طرف بهشت اثری مستقل است عصاره ای از مرگ و زندگی!
کیت هنری: کیت هنری: کارگردان پلکانی به طرف بهشت با اشاره به این که این اثر نمایشی نگاهی هستی شناسانه به موضوع مرگ و درک معنای زندگی دارد درباره ی چالش های اجرای یک نمایش مستقل در وضعیت امروز تئاتر ایران گفت.
داریوش رعیت کارگردان نمایش «پلکانی به طرف بهشت» که این شب ها در تالار قشقایی تئاترشهر روی صحنه رفته است در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ی موضوع این نمایش توضیح داد: «پلکانی به طرف بهشت» نمایشی درباره ی مواجهه انسان با مرگ است. شخصیتی که در نمایش حضور دارد یک نویسنده است، اما در حقیقت نماینده تمام انسان هاست. این نمایش تلاشی است برای بازتاب این پرسش که وقتی انسان در مقابل مرگ قرار می گیرد، چه اتفاقی می افتد؟ به طور معمول مرگ را با ترس، ابهام، غم و تلخی می شناسیم اما من اهتمام کرده ام از زاویه ای متفاوت به آن نگاه کنم؛ از مسیر طنز. با بهره بردن از این وجه، به صورتی نگاه هستی شناسانه و فلسفی رسیدم یعنی مرگ به عنوان دروازه ای برای درک معنای زندگی درنظر گرفته شده است. این نمایش، هم از نظر مفهومی و هم از نظر اجرائی، تلاشی است برای تصویر کردن طیف وسیعی از تجربه انسانی؛ از ترس و اندوه، تا شوخی و معنا. نمایش یک ساعته است اما در طول این مدت مخاطب با لحظاتی طنز و لحظاتی تلخ و در عین حال تامل برانگیز روبه رو می شود. می گویند تئاتر عصاره زندگی است و من فکر می کنم نمایش ما عصاره ای از مرگ و زندگی بطور هم زمان است.
وی تصریح کرد: ایده این نمایش برمی گردد به حدود ۲ سال پیش. برای من، نوشتن همیشه یک نیاز درونی بوده است، یک حس ناگهانی که تو را با خودش همراه می کند. خیلی وقت ها حتی نمی دانم که مقرر است به کجا برسم. فقط شروع می کنم و ناگهان می بینم که رود داستان من را به مقصدی متفاوت و بهتر رسانده است. «پلکانی به طرف بهشت» هم در طی زمان بازنویسی شد، با وقایع و شرایط زمانه تطبیق پیدا کرد و کم و زیاد شد. در نهایت حدود سه چهار ماه پیش با فراز و نشیب های زیاد تمرین های عملی را شروع کردیم. رعیت درباره ی چالش های اجرای چنین نمایشی بیان کرد: کار تئاتر در اینروزها خیلی مشکل شده است؛ از پیدا کردن بازیگر گرفته تا مسأله سالن، همه چیز چالشی است. خوشبختانه خانم پریزاد سیف و آقای نادر فلاح همکاری در این نمایش را پذیرفتند و خود نادر فلاح هم تهیه کنندگی کار را به عهده گرفت. با هم یک گروه جمع وجور اما صمیمی و حرفه ای را تشکیل دادیم. ما جزو گروه هایی نیستیم که از حمایت های گسترده برخوردار باشیم. این کار یک اثر مستقل است که تنها با پشتکار اعضاء گروه شکل گرفته و از دل همین استقلال و انگیزه درونی، کار را به جلو برده ایم.
کارگردان نمایش «پلکانی به طرف بهشت اضافه کرد: تئاتر امروز دیگر همان تئاتر دهه های گذشته نیست. زمانی امکانات دولتی مثل دکور، لباس و تبلیغات وجود داشت حالا اما همه چیز به فضای دیجیتال و پلت فرم های مجازی منتقل شده است. هزینه ها بالا است، توقع بازیگران و عوامل هم بواسطه حضور در پروژه های تصویری بیشتر شده است. تئاتر خصوصی هم که به یک بنگاه اقتصادی تبدیل گشته است. این سبب شده خیلی از کارها برای جذب مخاطب به سوی سطحی شدن بروند چونکه برای سود بیشتر باید به ذائقه عامه نزدیک تر شد و گاهی این به قیمت نادیده گرفتن کیفیت تمام می شود. تئاتر، قسمتی از یک زنجیره بزرگ تر در جامعه است و وقتی حلقه های دیگر این زنجیره مانند اقتصاد، امنیت، سیاست و … ضعیف شده باشند، تئاتر هم لطمه می بیند. امروز خیلی از تماشاگرها نه شناختی از تئاتر دارند و نه انتظاری از آن. گاهی تنها دغدغه شان این است که پس از اجرا می توان با فلان بازیگر عکس گرفت یا نه. این یعنی نگاه مصرف زده به تئاتر. تئاتر برای چنین مخاطبی تنها وسیله ای برای دیده شدن یا سرگرمی سطحی است، نه تجربه ای هنری و انسانی. رعیت درباره ی فرم اجرائی اثر بیان کرد: از نظر فرمی و متن، نمایش ما به سبک ابزورد نزدیک می شود اما از مرز پوچی عبور می کند و به صورتی آگاهی و معنا می رسد. در بازیها از مهارتهای فاصله گذاری بهره برده ایم و در طراحی صحنه هم با مینیمالیسم مواجه خواهید شد. سعی کردیم یک کار مدرن ارائه بدهیم؛ نه بطورکامل تراژیک و نه بطورکامل کمیک، بلکه تلفیقی از سبک ها و تجربه ها. در نهایت با همه سختی ها، باز هم ما کارمان را انجام دادیم. تئاتر برای ما مانند درمان است. مثل زخمی که باید روی آن مرهم گذاشت. تئاتر با مخاطبش ارتباط برقرار می کند، به او تلنگر می زند تا شاید بتواند کمی زخم های روحی جامعه را التیام ببخشد. ما به حضور مخاطب نیاز داریم. حضور تماشاگر در سالن تئاتر، خود نوعی کمک فرهنگی است. امیدوار هستم این چرخه باردیگر زنده شود.
نمایش «پلکانی به طرف بهشت» از ۱۸ تیر تا ۱۸ مرداد هرشب ساعت ۱۸ در تالار قشقایی تئاترشهر تهران روی صحنه می رود. عوامل اصلی این نمایش عبارتند از نویسنده و کارگردان: داریوش رعیت بازیگران: نادر فلاح و پریزاد سیف تهیه کننده: نادر فلاح مجری طرح: نورالدین حیدری ماهر. در خلاصه داستان این نمایش آمده است: در یک غروب سرد و غم انگیز پاییزی دیدار مرگ و نویسنده به موقعیتی هستی شناسانه و در عین حال طنز منجر می شود. عکس ها از مریم ایدی است.
منبع: artkit.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان کیت هنری در مورد این مطلب