تأثیر قرمز بر زندگی سینمایی فریدون جیرانی!
کیت هنری: موزه سینما همزمان با زادروز فریدون جیرانی گفتگویی را از این هنرمند منتشر نمود.
به گزارش کیت هنری به نقل از روابط عمومی موزه سینما، موزه سینما در ادامه انتشار سلسله گفتگوهای تاریخ شفاهی خود همزمان با زادروز فریدون جیرانی فیلم نامه نویس، کارگردان و فیلم نامه نویس بخشهایی از گفتگوی این هنرمند را منتشر نموده است.
فریدون جیرانی کارگردان سینما در آغاز گفتگوی تاریخ شفاهی خود با مسعود نجفی، اظهار داشت: خاطرات سینمایی و فیلم دیدن های من به یک شهرستان کوچک که دارای پنج خیابان و ۲ سینما به اسامی «فردوسی» و «مولن روژ» است بازمی گردد. یادم می آید من هر ماه با پدرم از تربت حیدریه به مشهد می رفتیم و چند روزی در این شهر سپری می شد.
«گنج قارون» را در مشهد دیدم
وی با اعلان اینکه همراه پدرش برای تماشای «گنج قارون» به مشهد رفته و این فیلم را در سینما کریستال دیده بود، اضافه کرد: در حقیقت پدرم را وادار می کردم برای تماشای فیلم های مهم به مشهد برویم. ناگفته نماند که حرکت در راه تربت حیدریه به سوی مشهد برای من لذت فراوانی داشت. در ابتدا مسیر حرکت اتوبوس ها به شکلی بود که از مقابل سردر سینماها عبور می کردیم و این مساله برایم جذابیت زیادی داشت اما بعدها مسیر حرکت گرفتار تغییر شد و این مساله همچون خاطرات تلخ من از آن دوران است.
جیرانی تصریح کرد: تابستان سال ۱۳۴۸ به مشهد آمدم و دوستی من را به گروه تئاتری به نام «نیما» معرفی نمود که مرحوم فریدون صلاحی سرپرست آن بود و بدین ترتیب برای آموختن وارد کلاس های آموزش تئاتر شدم. در آنجا داریوش ارجمند بعد از فارغ التحصیلی به مشهد بازگشته بود و آغاز به اجرای نمایشنامه هایی در این شهر کرد و نخستین نمایش او «چوب به دست های ورزیل» نام داشت.
هیچ وقت به کارگردانی فکر نمی کردم
وی با اعلان اینکه پیوندش با سینما با فیلم «آفتاب نشین ها» رقم خورد، بیان کرد: زمانی که فیلم نامه این فیلم را نوشتم به حبیب اسماعیلی و مهدی صباغ زاده دادم تا بخوانند که در نهایت صباغ زاده کارگردانی آن را قبول کرد. در «آفتاب نشین ها» دستیار کارگردان بودم. با آنکه برای کار دستیاری پیشنهادهای بسیاری داشتم اما فقط در این فیلم و «سناتور» در چنین سمتی فعالیت کردم.
جیرانی با اشاره به این که هیچ گاه به کارگردانی فکر نمی کرده، اظهار داشت: بیشتر علاقه داشتم فیلم نامه نویس شوم و تمام تمرکزم معطوف به فیلم نامه بود. این مسیر از «آفتاب نشین ها» شروع شد و در ادامه «پرونده» و «رهایی» را نوشتم و در همین زمان با بنی اعتماد آشنا شدم.
وی درباره ی همکاری خود با رخشان بنی اعتماد تصریح کرد: بنی اعتماد در سال ۱۳۵۹ منشی صحنه سینما بود و در سال ۱۳۶۰ قرار شد تا به همراه یکدیگر فیلم نامه ای بنویسیم. سال بعد او فیلم نامه را به تلویزیون ارائه داد که ساخت آن مورد موافقت قرار گرفت اما در ادامه به نتیجه نرسید، در حقیقت خودمان دیگرعلاقه ای به ساخته شدن آن فیلم نداشتیم. بعدها باز هم من و بنی اعتماد تصمیم به همکاری گرفتیم. او ایده ای درباره ی یک زن کارگر داشت و چیزی در حدود ۲ ماه و نیم درباره ی فیلم نامه آن فکر کردیم و به بحث و نظر پرداختیم اما نتیجه ای حاصل نشد. من ۲ سال قبل از آن، طرح فیلم «نرگس» را نوشته بودم که آنرا برای بنی اعتماد تعریف کردم. او از این اثر بسیار استقبال کرد و در مدت یک ماه فیلم نامه غائی را نوشتیم. بنی اعتماد شخصیت آفاق را به آن طرح اضافه کرد و فیلم نامه «نرگس» آماده شد.
«قرمز» موقعیتم را در سینما تغییر داد
وی اضافه کرد: بلا فاصله بعد از این فیلم، ۲ قرارداد جدید امضا کردم برای اینکه فیلم نامه «نرگس» در جشنواره فیلم فجر آن سال بسیار عنوان شد و خیلی از افراد مهم به من تبریک گفتند. پس از آن فیلم نامه ای با نام «عاشقم من» را نوشتم و آنرا به مهدی فخیم زاده دادم. درحقیقت از اواسط سال ۱۳۷۶ بدنبال تکمیل این فیلم نامه بودیم که در پاییز متن کامل شد و پروسه انتخاب بازیگر را پیگیری کردیم اما نتیجه ای در پی نداشت.
جیرانی با اعلان اینکه پس از کارگردانی «قرمز» موقعیتش در سینما گرفتار تغییر شد، بیان کرد: این فیلم در جشنواره و اکران عمومی بسیار موفق بود و به پرفروش ترین فیلم سال ۱۳۷۸ تبدیل شد. بعد از آن من توانستم «آب و آتش» را کارگردانی کنم و سال پس از آن نیز «شام آخر» را مقابل دوربین بردم. به نظرم این سه فیلم موجب شدند تا جایگاه من در سینما تثبیت شود.
منبع: artkit.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان کیت هنری در مورد این مطلب