طلبکارها نقد و بررسی شدند!
کیت هنری: فیلم تئاتر طلبکارها به کارگردانی فرامرز صدیقی در سینماتک خانه هنرمندان ایران نمایش داده شد و مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
به گزارش کیت هنری به نقل از مهر، بیستمین برنامه از سلسله جلسات نمایش فیلم تئاترهای شاخص با همکاری مشترک انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و سینماتک خانه هنرمندان ایران، چهارشنبه ۱۰ مرداد ۱۴۰۳، به نمایش فیلم تئاتر «طلبکارها» به نویسندگی اگوست استریندبرگ و ترجمه عباس نعلبندیان و کارگردانی فرامرز صدیقی اختصاص داشت. بعد از نمایش این فیلم تئاتر، نشست نقد و بررسی آن با حضور عباس غفاری (میزبان) و مجید کیانیان (منتقد تئاتر) اجرا شد. نمایش «طلبکارها» محصول ۱۳۵۶ تلویزیون ملی ایران کاری از اداره تئاتر وزارت فرهنگ و هنر است که در آن فرزانه تاییدی، منوچهر فرید و فرامرز صدیقی به ایفای نقش پرداختند. عباس غفاری در این جلسه اظهار داشت: ما عباس نعلبندیان را بیشتر به عنوان نمایشنامه نویس می شناسیم. در حقیقت نمایشنامه «طلبکارها» جز معدود آثاری است که عباس نعلبندیان آنرا ترجمه کرده است. به هر حال آقای نعلبندیان جز شخصیت های مهمی است که در اواخر دهه ۴۰ و اوایل دهه ۵۰ اتفاقات ویژه ای را در نمایشنامه نویسی ما به وجود آورده است. وی ادامه داد: فرامرز صدیقی قبل از انقلاب نیز کمتر کارگردانی کرده و بیشتر به عنوان بازیگر به فعالیت پرداخته است. پس از انقلاب نیز وی را بیشتر به عنوان بازیگر سینما می شناسیم. وی در فیلم های مسعود کیمیایی خوش می درخشد اما از اواخر دهه ۷۰ دیگر خبری از او نیست. برای اینکه تصمیم می گیرد تا به گوشه ای برود و پنهان شود و از محیط هنری دور باشد. البته چند سال پیش عکسی از او منتشر گردید که متوجه شدیم در منطقه نارمک درحال گذراندن زندگی است. وی پس از انقلاب هیچ نمایشی را کارگردانی نکرد. تنها یک فیلم را کارگردانی و بیشتر به عنوان بازیگر به فعالیت پرداخت. مجید کیانیان در این جلسه اظهار داشت: این اثر جز معدود آثاری است که می توان آنرا مبنی بر مثلثی سه وجهی در نظر گرفت و تحلیل کرد. فرامرز صدیقی، عباس نعلبندیان و استریندبرگ پایه های این مثلث را می سازند. استریندبرگ این متن را در سال ۱۸۸۹ نوشته است. یعنی زمانی که شوپنهاور و نیچه، ایدئالیسم هگلی را کن فیکون کرده اند و ما با جهانی روبه رو هستیم که می گوید عقلی وجود ندارد. قصد داشتم عنوان بحثم را هبوط انسان عقلگرا مدرن بگذارم؛ برای اینکه در این نمایش شاهد چنین اتفاقی هستیم. وی با اعلان اینکه باید بدانیم با چه جهانی در اثر مواجهیم و چرا نعلبندیان به سراغ ترجمه این متن رفته است، عنوان کرد: ضعف این نمایش در کارگردانی آن بوده که ازطریق یک بازیگر انجام شده است. کار به متن وفادار است اما فکر می کنم کار اگر پیش می رود، به کارگردانی آن مربوط نیست. قدرت متن و بازیگری چون منوچهر فرید و (یک سطح پایین تر) فرزانه تاییدی است که کار را پیش برده است. اما کارگردانی تلویزیونی کار که توسط مسعود فروتن انجام شده، بی نظیر است. این منتقد تئاتر با تأکید بر این که کارگردان اثر نتوانسته هم قد نمایشنامه جلو بیاید، افزود: پس از چند بار دیدن کار حس کردم انگار متن کارگردانی را پیش برده است. در حقیقت اگر فضایی در این اثر تولید شده، بواسطه قلم نویسنده، مترجم، بازی ها و کارگردانی تلویزیونی آنست. فکر می کنم خیلی خوب می شد، اگر صدیقی تاملی بیشتر در کارگردانی این متن انجام می داد. کیانیان در ادامه صحبت هایش اظهار داشت: نعلبندیان عادتی دارد؛ وی متن هایش را کارگردانی شده می نویسد اما انگار از این خاصیت نیز در کارگردانی کار استفاده نشده است. شاید تجربه سینمایی صدیقی سبب شده تا به این صورت به این نمایش نگاه کند. در این اثر دیالوگ ها به برهنه ترین شکل ممکن ادا می شود؛ به صورتی انگار کارگردان کاری روی متن انجام نداده است.
منبع: artkit.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب