ArtKit کیت هنری
خاطره بازی با تیتراژهای ماندگار-۸۳؛

نچ نچ های اسکیپی را خاطرتان هست؟

نچ نچ های اسکیپی را خاطرتان هست؟ به گزارش کیت هنری، موسیقی تیتراژ سریال اسکیپی یکی از مهم ترین و خاطره سازترین ملودی های در رابطه با سریال های خارجی سیماست که همچنان در ذهن مان روزها و خاطرات شیرین دهه شصت را تداعی می کند.


دریافت 6 MB
خبرگزاری مهر – گروه هنر – علیرضا سعیدی: کارکرد تیتراژ چیزی شبیه به جلد کتاب است که طراحش تلاش می کند با انتخاب عناصر، فرم ها و چینش ها با کمک گرافیک و موسیقی مخاطبان یک اثر را در جریان مبحث قرار دهد. شرایطی که گاهی بسیار نکته سنج، اندیشمندانه و حساب شده پیش روی مخاطبان قرار می دهد و گاهی هم به قدری سردستانه و از روی ادای یک تکلیف الزامی ایجاد می شود که بیننده را از اساس با یک اثر تصویری دور می کند.
آنچه بهانه ای شد تا بار دیگر رجعتی به کلیدواژه «تیتراژ» داشته باشیم، مروری بر ماندگارترین و خاطره سازترین موسیقی های در ارتباط با برخی برنامه ها و آثار سینمایی و تلویزیونی است که برای خیلی از مخاطبان دربرگیرنده خاطرات تلخ و شیرینی است و رجوع باردیگر به آنها برای ما در هر شرایطی می تواند یک دنیا خاطره به همراه داشته باشد. خاطره بازی که بعد از آغاز و انتشار آن در نوروز ۱۴۰۰ استقبال مخاطبان، ما را بر آن داشت در چارچوب یک خاطره بازی هفتگی در ایام جمعه هر هفته، روح و ذهنمان را به آن بسپاریم و از معبر آن به سال هایی که حالمان بهتر از این روزهای پردردسر بود، برویم.
«خاطره بازی با تیتراژهای ماندگار» عنوان سلسله گزارشی آرشیوی با همین رویکرد است که به صورت هفتگی می توانید در گروه هنر خبرگزاری مهر آنرا دنبال کنید.
در هشتاد و سومین شماره از این روایت رسانه ای به سراغ موسیقی تیتراژ یک سریال خارجی ماندگار رفتیم که در زمانی تبدیل به یکی از مهم ترین و خاطره انگیزترین سریال ها موسیقی هایی شد که اهالی دهه شصت آن هنگام که کودکی بیش نبودند، بشدت با آن خاطرات ماندنی دارد که هنوز و هنوز طعم دلنشین فانتزی این موسیقی در ذهن ها باقی مانده و به شکلی تبدیل به یکی از مولفه های مهم خاطره بازی کودکان و نوجوانان آن سال هایی شده که برنامه کودک آن سال هایش بخصوص در ایام جمعه حال و هوای عجیب و غریبی داشت.
بله کاملاً درست حدس زدید؛ صدایی که می شنوید، در ارتباط با یک سریال بشدت خاطره ساز به نام «ماجراهای اسکیپی» است که موسیقی تیتراژش یکی از ماندنی هایی است که دهه شصتی های معروف را یک راست به روزگاری می برد، که فانتزی هایش، دلخوشی هایش و همه آنچه بعنوان نوستالژی یاد می نماییم، جور دیگری بود. آن هنگام که صدای نُچ نُچ یک کانگوروی استرالیایی به نام «اسکیپی» تبدیل به مقدمه ای برای آغاز یک موسیقی ساده اما به یادماندنی شد که صدای جذاب عطاالله کاملی این پازلِ خاطره انگیز ماندگار را ماندگار می کرد.
انگار هنوز لحظه به لحظه این موسیقی همراه ماست. وقتی آقای کاملی عزیز از پس این موسیقی تیتراژ می اظهار داشت: «باشرکت اِد دِوِرو، تونی بانر، کن جیمز، گری پنکرست و کانگوروی بوته زار؛ اسکیپی»!
و این پازل خاطره انگیز به جا مانده از دهه های شصت و هفتاد هم در کنار دیگر خاطره های ساده مان از این روزگار تکمیل شد تا رسیدیم به روزگاری که دیگر آنچنان که باید از این موسیقی ها و سریال های خاطره ساز خبری نیست که نیست.

یک موسیقی منحصر به فرد و خلاقیت محور که از آن روزگار برای ما رویاهای شیرینی ساخت و هنوز با رجعت به این عناصر می توانیم در ذهنمان خاطره بازی نماییم. ما هنوز برای بازگشت های خاطره ساز به دوران کودکی مان گهگاهی این «نُچ نُچ های موسیقایی» را زمزمه می نماییم و خیلی هم دوستش داریم. یک دوست داشتن واقعی که به قدری برایمان نمک داشت که طعم جذابش را اصلاً نمی توانیم فراموش نماییم. حال و هوایی بسیار جالب توجه که در کنار محتوای فانتزی و حیوان دوستانه سریال برای ما بچه ها سرشار از خاطره ها و جذابیت هایی بود که ای کاش یک مرتبه هم که شده به آن بازگردیم و خلاص شویم از شر داد و فریادهایی که بدجوری خاطرمان را مکدر کرده است.
«اسکیپی کانگوروی بوته زار» نام اصلی یک مجموعه تلویزیونی محصول کشور استرالیا به کارگردانی جان مالکوم است که مابین سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۶۸ تولید و بعد از آن در خیلی از کشورهای مختلف جهان به نمایش درآمد. در زمان تولید اسکیپی، هنوز سیستم پخش تلویزیون استرالیا سیاه و سفید بود. اما این مجموعه برای امکان عرضه جهانی، بخصوص در آمریکا و کانادا، به صورت رنگی و با دوربین ۱۶ میلی متری فیلم برداری شد.
این مجموعه که به شکلی برای گروه سنی کودک و نوجوان ساخته شده بود، روایت ماجرای یک کانگوروی بسیار متفاوت به نام «اسکیپی» و صاحب نوجوان اوست که به علت شغل پدر و برادرانش بعنوان جنگلبانان پارک ملی وارتا با داستان های متفاوتی روبه رو می شوند، داستان هایی که در آن این کانگوروی زبان بسته نقش بسیار مهمی در مبارزه با آدم بدهای سریال ایفا می کرد که اساسا می توانست بخشی از جذابیت های بصری نسلی از کودکان و نوجوانان باشد که تنها شبکه یک داشتند و آنچنان از این رسانه های جور و واجور خبری نبود.
ماجراهای اسکیپی در پارک ملی «واتارا» در نزدیکی شهر سیدنی در ایالت نیوسالت ولز می گذشت؛ سونی هاموند (پسر رئیس پارک ملی مت هاموند) با کانگوروی باهوشی به نام اسکیپی دوست می شود و به کمک او مشکلاتی که در زندگی شخصی و مسایل کاری پدرش به وجود می آید را حل می کند. در کنار سونی و پدرش، برادر بزرگ تر او مارک هاموند (خلبان هلکوپتر) و دختر دوست خانوادگی شان کلاریزا مریک که پدرش در پارک جنگلی دیگری مشغول به خدمت بود ایفای نقش می کردند و در بخش های مختلف سریال همراه اسکیپی و ماجراجویی هایش می شدند.

جان مَک کالوم طراح مجموعه اسکیپی که سال ۲۰۱۰ میلادی در ۹۱ سالگی دار فانی را وداع گفت، از ابتدا قصد داشت نام این کانگورو را «هاپی» بگذارد، اما پیشنهاد «لی رابینسون» تهیه کننده دیگر این سریال «اسکیپی» بود. جالب این که نام اسکیپی از نام یک بِرند کره بادام زمینی برداشت شده است. البته جالب تر این جاست که این کارخانه هم نام اسکیپی را از یک مجموعه کمیک استریپ کودکان نوشته «پرسی کراسبی» کپی کرده است.
ما هنوز برای بازگشت های خاطره ساز به دوران کودکی مان گهگاهی این «نُچ نُچ های موسیقایی» رازمزمه می نماییم و خیلی هم دوستش داریم. یک دوست داشتن واقعی که به قدری برایمان نمک داشت که طعم جذابش را اصلاً نمی توانیم فراموش نماییم آنچه مرحوم جان مک کالوم بعنوان کارگردان این سریال نود و یک قسمتی تدارک دیده بود، روایت قصه هایی جالب توجه در تکریم محیط زیست و مبارزه با آدم هایی بود که قصد تعرض به محیط طبیعی را دارند. قصه هایی که با اضافه کردن وجوه دراماتیکی که در قسمت های مختلف سریال برای آن طراحی شده بود، به انضمام حضور یک کانگورو با نام اسکیپی که انگار از صد تا انسان بیشتر دلسوز محیط زندگی خود است، فضای جالب توجهی را برای بینندگان آن روزگار تلویزیون فراهم ساخته بود.
از نکات جالب توجهی که در رابطه با سریال «اسکیپی» که نخستین بار ما را با شیوه تحصیل غیرحضوری و آموزش مجازی آشنا کرد، اینکه، بیشتر از ۹ کانگورو نقش اسکیپی را در طول ساخت این مجموعه بازی کردند. در واقع کانگوروی باهوشی به نام اسکیپی وجود ندارد.
تنها کشور اروپایی هم که حاضر نشد اسکیپی را پخش کند سوئد بود. چونکه پزشکان سوئدی معتقد بودند کودکان این کشور با دیدن این مجموعه گمراه می شوند و فکر می کنند میتوان کانگوروها را اهلی کرد و با آنها دوست شد.
اگر می خواهید اطلاعات بیشتری از گروه بازیگران سریال اسکیپی داشته باشید، این که گَری پَنک هارست بازیگر نقش «سانی» که حالا ۵۵ ساله است، اصلاً هنرپیشه نبود و پس از بازی در اسکیپی هم باوجود شهرت جهانی به این حرفه ادامه نداد. او بعد از تمام شدن سریال اسکیپی، بازیگری را رها کرده و به کار صادرات گوشت به مالزی مشغول و بعدها این کار را هم ترک کرد و وارد کار هتل و رستوران شد.
جناب اِد دِوِرو، بازیگر نقش «مَت هاموند» هم از بازیگران معروف استرالیا بود که در سال ۲۰۰۳ میلادی در ۷۸ سالگی دار فانی را وداع گفت. وی در طول حیاتش، بیشتر از ۱۰۰ نقش مختلف را بازی کرد و شصت و هشتمین قسمت اسکیپی را هم کارگردانی کرد.
نکته جالب توجه دیگر این که سال ۱۹۶۹ میلادی و بعد از محبوبیت اسکیپی در استرالیا، فیلم «اسکیپی و مزاحمان» هم به کارگردانی «لی رابینسون» ساخته شد

از همه اینها که بگذریم، طبیعتاً آنچه بهانه ای شد که رجعتی به این سریال محبوب دهه شصت تلویزیون داشته باشیم، موسیقی تیتراژ این مجموعه بود که جناب «اریک جوپ» بعنوان آهنگساز سریال، با هوشمندی هرچه تمام تر، فضایی را پیش روی مخاطب قرار داد که از همان ابتدا باور کند، مقرر است بیننده سریالی باشد که دربرگیرنده تفاوت هایی است.
تفاوت هایی که بازیگر نقش اول آن به شکلی کانگورویی است که گویا همه بازیگران سریال مقرر است حول محور شجاعت های گهگاه اغراق آمیز او در مقابل حوادث و اتفاقات طراحی شده در سریال به ایفای نقش خود در راه فیلمنامه بپردازند. شرایطی که بطور حتم برای یک آهنگساز می تواند تبدیل به چالشی مهم شود که توجه به عنصر «خلاقیت» مولفه اصلی ساخت موسیقی آن به حساب می آید.
دقیقاً همین صورت گرفت و بینندگان سریال با تماشای این مجموعه داستانی متوجه طراحی ملودی شدند که نچ نچ های یک کانگورو اساس و آغاز ساخت موسیقی شد که حالا میتوان از آن بعنوان یکی ماندگارترین ملودی هایی در رابطه با سریال های تلویزیونی یاد کرد که هنوز پس از گذشت چندین دهه دربرگیرنده حال و هوای جالب توجهی است.
آنچه به نظر می رسد آهنگساز این سریال روی آن متمرکز بوده به صورت طبیعی توجه به ملودی پردازی در راه و موقعیت داستانی برای تکمیل حس هیجان و احساس روی مخاطب و توجه ویژه به عنصر خلاقیت بوده که باآنکه دربرگیرنده مولفه های موسیقی بومی منطقه استرالیا نبود، اما یک کوشش ویژه برای هماهنگ سازی موسیقی با مفاهیم عرضه شده در تصویر بود که اساسا می تواند در کارنامه فعالیتهای یک هنر مولفه های ارزشمندی تلقی شوند.
بدون تردید یکی از مولفه های محبوبیت سریال «اسکیپی» همین موسیقی تیتراژی است که در قالبی هوشمندانه به قول معروف روی کار نشسته و آنرا تبدیل به یکی از پرطرفدارترین سریال های زمانه خود کرده است. مسیری معتبر و البته پرچالش که ساده ترین ملودی ها، حتی سوت های مخصوص سانی برای صدا کردن کانگورو هم می تواند بخشی از موسیقی سریالی محسوب شود که نشات گرفته از تعامل خوب کارگردان با آهنگسازش است.
شاید اگر این مجموعه با این آهنگ ها و ملودی های جالب توجهش ساخته نمی شد، کسی حتی برایش مهم نبود که صدای کانگوروها چه اصواتی دارد. اصواتی که خیلی شبیه نچ نچ های ما ایرانی هاست و هنوز هم وقتی کسی از این واژه ها استفاده می نماید، ناخودآگاه یاد اسکیپی می افتیم!


منبع:

1402/02/08
16:19:20
5.0 / 5
293
تگهای خبر: آموزش , بازی , بازیگر , تصویر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
نظر شما در مورد این مطلب
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۲ بعلاوه ۳
ArtKit کیت هنری
artkit.ir - حقوق مادی و معنوی سایت كیت هنری محفوظ است

كیت هنری

کیتهای هنری