میهمان ناخوانده ای که نوازندگان ارکستر ملی را از استیج پایین کشید
کیت هنری: سی وششمین دوره از جشنواره موسیقی فجر، مقطع عجیبی بود. فرض کنید کنسرتی درحال برگزاری است ولی سالن خالی است و نوازندگان برای صندلی های بدون تماشاگر می نوازند؛ با این همه آنها می دانند کمی آن طرف تر از پشت قاب های تلفن های همراه مخاطبانی نظاره گرشان هستند. آری این دوره عجیب بود؛ چونکه کرونا، این میهمان ناخوانده ارکسترها را از صحنه اصلی پایین کشید و آنها را از مقر همیشگی شان به سالن انتظار تالار وحدت راهنمایی کرد.
ایسنا در امتداد مروی بر خاطرات جشنواره های موسیقی فجر در سالهای قبل، تلاش می کند در گزارش هایی جداگانه مطالب و عکسهایی نوستالژیک از هر دوره را انتخاب و منتشر کند. آنچه می خوانید حاصل این نگاه است.
اواخر سال ۹۸ بود که دلهره ای به جان جهان افتاد. همه از یک بیماری واگیردار حرف می زدند؛ بیماری که ویدیوهایی از آن در فضای مجازی دست به دست می شد که هر کدام همچون ناقوس مرگی بودند برای بشر. خطری که همه را تهدید می کرد و تفاوتی هم نداشت در کدام کشور باشی؛ چونکه در نهایت ممکن بود هر کس به این ویروس مرگبار گرفتار شود.
در ابتدا گمان می رفت که این ویروس تنها دو ماه یا نهایتاً با فرا رسیدن تابستان از بین برود ولی اینطور نشد که نشد.
کرونا که آمد در اواسط برگزاری سی وپنجمین دوره از جشنواره موسیقی فجر به سر می بردیم و همان زمان هراسی به جان مردم افتاده بود که مبادا به این ویروس مبتلا شوند، تازه آن هم زمانی که هنوز چندان از خطرناک بودن آن مطلع نبودیم.
کرونا با هیچکسی شوخی نکرد، اگر به آن مبتلا می شدید ماجرا کاملا جدی بود، خواه یا ناخواه باید از هم فاصله می گرفتید، مهمانی ها را به عقب می انداختید و خلاصه از خیلی تفریحات خود می گذشتید.
کرونا رویدادی بود که تنها تکنولوژی توانست در کنار آن به کمک بشر بیاید و تا حدی او را از دوران قرنطینه های سنگین نجات دهد، ویروسی که بشر مدرن را بیش از پیش تنها کرد و او را در انزوا فرو برد.
دیگر خبری از جشنواره و فستیوال و رویدادهای پرجمعیت نبود، حتی اسکار و گلدن گلاب هم در آن زمان مجازی برگزاری شدند.
به هر حال این مجازی کاری به سراغ جشنواره موسیقی فجر هم آمد و یک دوره تمام کلیه رویدادهای فرهنگی و هنری را از قاب تلفن های همراه یا لپ تاپ برای مخاطبان به تصویر کشید.
این ویروس منجر گردید که ارکسترها دیگر همچون گذشته با خیال آسوده در کنار هم ساز ننوازند و هر کدام از خانه خود فیلمی بگیرند و بصورت لایو یا توسط تدوین، ویدئوها را در کنار هم منتشر کنند.
در سی وششمین جشنواره موسیقی فجر هم دیدیم که حتی عکاسان و فیلم برداران هم چندان اجازه حضور در سالن های خالی را نداشتند و هنرمندان موسیقی با فاصله از هم، ماسک بصورت و به امید این که به کرونا مبتلا نشوند، نواختند.
نوازندگان ارکستر ملی نیز گویی که قصد سوگواری برای جان های از دست رفته را داشته باشند از بالا تا پایین سیاه بر تن کرده بودند و بصورت پراکنده در سالن نشستند و مرثیه ای برای مبتلایان کرونا و از دست رفتگان اجرا کردند.
این نوازندگان جهت رعایت فاصله اجتماعی و پروتکلهای بهداشتی، از مقر همیشگی خود یعنی استیج تالار وحدت پایین آمدند و به سالن انتظار رفتند و با فاصله از هم آن هم در شرایطی که مدت ها بود تمرین نکرده بودند، اجرائی را به نمایش گذاشتند که البته توانست مورد قبول واقع شود.
در این زمینه بخوانید:
جشنواره موسیقی فجر ۲۹ سال قبل چگونه بود؟ + عکس
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب