یادداشت مهمان؛
نگاهی به برنامه ماه در می زند
یک فعال رسانه با اشاره به برنامه ماه در می زند از خاصیت های این برنامه نوشت که قصه هایش از جنس زندگی است.
به گزارش کیت هنری به نقل از مهر، مجموعه «ماه در می زند» به کارگردانی مریم نوابی نژاد از شروع ماه محرم روی آنتن شبکه دو رفت و با مردم عادی درباره قصه هایی که دارند گفتگو نمود. محدثه واعظی پور فعال رسانه ای در یادداشتی به خاصیت های این برنامه و فضای آثار محرمی پرداخته است.
در متن یادداشت واعظی پور می خوانید:
«زمانی که دست تلویزیون در تولید برنامه و سریال باز بود، ماه محرم از مناسبت هایی بود که سریال هایی همسو با حال و هوای آن تولید و پخش می شد. سریال های پربیننده «وفا» (محمدحسین لطیفی) و «معصومیت از دست رفته» (داوود میرباقری) برای پخش در محرم تولید شدند و در بازپخش های مکرر هنوز بیننده دارند. ماه محرم بعد از ماه رمضان، با اهمیت ترین مناسبت مذهبی بود که برای آن برنامه تولید می شد.
در سالهای اخیر با تغییر و تحول هایی که در تلویزیون رخ داده و اصلی ترین آن، مضیقه بودجه است، برنامه های گفتگومحور بیشتر از قبل مورد توجه واقع شده اند. «ماه عسل» پربیننده ترین برنامه گفتگومحور این سال ها، الگویی برای برنامه سازان بود تا بوسیله گفتگو با آدم های معمولی (و نه چهره های مشهور و محبوب) مخاطب جذب کنند. «ماه در می زند» یکی از این برنامه هاست که امسال همزمان با ماه محرم پخش آن شروع شده. در نگاه اول همه چیز شبیه انواع و اقسام برنامه هایی است که بعد از «ماه عسل» تولید شدند، اما جزییات «ماه در می زند» را متفاوت می کند.
اول برویم سراغ شباهت ها که بیشتر در زمینه محتواست، اینجا هم با زندگی آدم های معمولی مواجهیم که فراز و فرودهایی، آنها را سوژه برنامه کرده و سبب شده شخصیت های قصه روی صندلی مقابل دوربین نشسته و هر کدام قسمتی از داستان را برای بیننده روایت کنند. چیزی شبیه «هزار داستان»، «مثل ماه» یا «محاکات». بااینکه آن برنامه ها در اجرا و ساختار، تفاوت هایی با «ماه در می زند» دارند.
جذابیت هر بخش برنامه، محصول جذابیت داستان و پرونده ای است که در آن مطرح می شود. بطورمثال داستان قاتل و مقتول مشهدی و رضایت خانواده قاتل یا ماجرای عزاداری حاج علی در بندر گناوه و قصه پدر جانباز دزفولی، ذاتاً شنیدنی و تکان دهنده هستند. امتیاز «ماه در می زند» این است که مجری را حذف کرده، حرف های تکراری، جهت دار و پر سوز و گداز را کنار گذاشته و ترجیح داده راوی در برخورد مستقیم با بیننده، قصه اش را بگوید. زمان برنامه طولانی نیست، دکور، مجلل و مرعوب کننده نیست، موسیقی و پاساژ وجود ندارد و همه چیز بدون مقدمه و حواشی، طی می شود. این ها «ماه در می زند» را به یک برنامه بی ادعا و جمع و جور تبدیل نموده که جنجالی نمی گردد، اما در اندازه خود، قابل تحمل و دیدنی است. حتی بواسطه روایت راویانش می تواند احساس تماشاگر را درگیر کند.
حضور مسعود فروتن در ابتدا و انتهای برنامه و روایت یک قصه کوتاه شنیدنی، حسن ختامی بر «ماه در می زند» است. در این روزها که اوضاع اقتصادی و شرایط اجتماعی، زندگی را بر خیلی از مردم دشوار کرده و حتی شنیدن قصه های سوزناک و پراشک و آه، حوصله آنها را سر می برد، متاسفانه تلویزیون پر از چنین نمایش های حزن انگیزی است، «ماه در می زند» در این فضا می توانست یک پروژه شکست خورده باشد، اما از این ورطه بیرون می رود و تبدیل به یک برنامه درباره مردمی می شود که قصه هایی شنیدنی دارند. قصه هایی از جنس زندگی.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب