عکاسی سریع ترین شکل روایت در بحران ها چرا کار در جنگ 12 روزه سخت شد؟
کیت هنری: محمدعلی برنو عکاس مستند با انتقاد از عکاسانی که برای معروف شدن عکاسی می کنند، بیان کرد که حاکم شدن این جریان عکاسی در جنگ 12 روزه، سبب شد ضربه شدیدی بخوریم.
به گزارش کیت هنری به نقل از مهر، محمدعلی برنو هنرمند عکاس مطبوعاتی و مستند که چند سالی است بصورت متمرکز در عرصه عکاسی بحران فعالیت دارد، میهمان ویژه برنامه «نردبان» روز سه شنبه ۳۱ تیر بود که به پرونده جنگ تحمیلی ۱۲ روزه ایران می پردازد. این هنرمند عکاس مستند درباره ی تجربه اخیر خود برای عکاسی در بحران لبنان اظهار داشت: نزدیک به ۴۰ تا ۵۰ روز در لبنان بودم. داستان لبنان از آنجا برایم شروع شد که دوست داشتم اتفاق جدیدی برایم در حیطه عکاسی رخ بدهد. تا قبل از آن درگیر اتفاقات داخلی مثل سیل و زلزله بودم و بنابر دلایلی از کشور خارج نمی شدم اما زمانی که سیدحسن نصرالله شهید شدند و شکل جنگ در لبنان عوض شد، احساس کردم نزدیک ترین جایی که می توانم جنگ را درک کنم، «لبنان» است. بصورت ناگهانی تصمیم گرفتم و در نهایت به لبنان رفتم. وی بیان کرد: تجربه بسیار عجیب و غریب برای من این بود که برای نخستین بار افرادی را مقابل چشمانم می دیدم که می میرند و بی خانمان می شوند. این مشاهدات، نوع نگاه من به زندگی را عوض کرد؛ بطوریکه جنگ را فقط موشک نمی دیدم بلکه از دست دادن ها، به دست آوردن ها و آدم هایی که پس از جنگ با یکدیگر متصل می شوند، برایم مهم شد و به این علت عکاسی خودرا به آن سمت و سو بردم. برنو اظهار داشت: یکی از اتفاقات جالب دیگری که در آنجا دیدم این بود که آدم هایی از قشرهای مختلف مجبور بودند با هم در یک جا و یک اردوگاه زندگی کنند. بعنوان مثال، فردی که تا قبل از این بسیار مرفه بود اما زندگی اش را از دست داده بود، در کنار فردی زندگی می کرد که بطورکامل فقیر بود. در آنجا من تعامل با آدم ها را یاد گرفتم. جنگ لبنان، نگاه من به عکاسی را هم عوض کرد و احساس می کنم هیجانم در عکس گرفتن کمتر شد. شاید ترسم از مردن هم ریخت. وی در جواب پرسشی بر اساس این که چرا عکس گرفتن از بحران ها مهم می باشد، توضیح داد: می خواستم مقابل فراموشی قدم بردارم؛ عکس ماندگار است و تا سال ها باقی می ماند. جالب است بدانید یکی از سوژه های اصلی من در لبنان، عکاسی از نگاتیوها و آلبوم عکسهایی بود که در خرابه های لبنان پیدا می کردم. می نشستم و آلبوم هایشان را نگاه می کردم و با خودم می گفتم این آدم ها کجا هستند؟ آیا زنده اند؟ من فکر می کنم مردم کم حوصله تر شده اند و نسبت به خواندن و یا حتی فیلم دیدن رغبت کمتری دارند. به این علت است که عکس جذابیت بیشتری دارد. عکس سریع ترین شکل روایت را دارد و اگر عکاسی بتواند روایت موفقی نشان بدهد به موفقیت رسیده است. این عکاس مستند درباره ی فعالیت خود پس از بحران لبنان اظهار داشت: پس از بازگشت از لبنان، چند روزی در ایران بودم و باردیگر به لبنان برگشتم و خاکسپاری شهید سیدحسن نصرالله را پوشش دادم. جمعیت بسیار زیادی در آنجا بود و کیلومترها مسیر طی شد تا پیکر او به محل دفن رسید. پس از این اتفاقات به عمان رفتم و مذاکرات را پوشش دادم. در همان زمان بود که انفجار بندرعباس رخ داد و مستقیم از عمان به بندرعباس رفتم. برنو درباره ی جنگ تحمیلی ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی مقابل ایران نیز اظهار داشت: همیشه تا نیمه های شب بیدار هستم و بایگانی عکس هایم را می چینم. در شب حادثه، ساعت ۳ بامدادان خوابم برد اما نخستین تماسم ساعت ۳: ۴۰ دقیقه بامدادان بود که پاسخ ندادم اما در نهایت ساعت ۶ بامداد بیدار شدم و پیش از هر چیز اخبار را چک کردم، چونکه گوشیم ۱۶ بار زنگ خورده بود. نخستین جایی که برای عکاسی رفتم، خانه شهید طهرانچی بود. آغاز به عکاسی کردم اما کم کم روند برای ورود عکاسان، مشکل تر و محدودیت ها بیشتر شد. بعداز ظهر روز بعد اطلاعیه ای آمد و کار را حدودا نا ممکن کرد، چونکه دیگر نمی توانستیم عکاسی نماییم. قاعده عکاسی این نیست که هر چیزی را منتشر کنید تا معروف شوید اما متاسفانه عده ای هر چیزی را منتشر می کنند و به این علت ضربه رسانه ای خوردیم. این هنرمند عکاس در توضیح این که چرا در جنگ ۱۲ روزه واقعا ضربه خوردیم، توضیح داد: دقت داشته باشید که ایران، ۱۰۰ متری یک بیمارستان را زد و همه دنیا گفتند ایران بیمارستان را هدف قرار داد. در نقطه مقابل، رژیم صهیونیستی بیمارستان ها، مدرسه ها و زندان از خاک ما را زد اما هیچ عکسی منتشر نشد که حقانیت ایران را بیان کند. عکسهایی هم که گرفته شد، ۱۰ تا ۱۵ روز بعد منتشر گردید. متاسفانه عده ای از عکاسان تبدیل به عکاس فضای مجازی شدند و برای آن کار می کنند تا فالوئر بگیرند. این اتفاق، روند فوتوژورنالیسم را برای همه عکاسان سخت کرده است. شاید اگر بسیاری از محدودیت ها نبود و امکان انتشار تصاویر بیشتری فراهم می شد، بهتر می توانستیم مردم را آگاه نماییم. برنامه تلویزیونی «نردبان» تلاش می کند با نگاهی تخصصی به فیلم و عکس مستند، مروری بر آثار ایرانی و خارجی این حوزه داشته باشد. ویژه برنامه «نردبان»، شنبه تا پنجشنبه ساعت ۲۰ و جمعه ساعت ۱۷ از شبکه مستند سیما پخش می شود. این برنامه با اجرای حامد شکیبانیا، کارگردانی و تهیه کنندگی اصغر احمدپور و فاطمه بوربور و ضبط شده در استودیو نفت روی آنتن می رود.
منبع: كیت هنری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان کیت هنری در مورد این مطلب