خاطره بازی با تیتراژهای ماندگار- ۱۰۵؛
روایت علی لهراسبی از دلنوازان
کیت هنری: موسیقی تیتراژ سریال دلنوازان به خوانندگی علی لهراسبی همچون ملودی های ماندگار اواخر دهه هشتاد است که توانست در مقاطعی حتی جلوتر از محتوای این سریال مورد توجه مخاطبان قرار گیرد.
دریافت 5 MB
خبرگزاری مهر -گروه هنر-علیرضا سعیدی؛ کارکرد تیتراژ چیزی شبیه به جلد کتاب است که طراحش تلاش می کند با انتخاب عناصر، فرم ها و چینش ها با کمک گرافیک و موسیقی مخاطب یک اثر را در جریان موضوع قرار دهد. شرایطی که گاهی بسیار نکته سنج، اندیشمندانه و حساب شده پیش روی مخاطبان قرار می گیرد و گاهی هم به قدری سردستانه و از روی ادای یک تکلیف الزامی ایجاد می شود که بیننده را از اساس از یک اثر تصویری دور می کند.
آنچه بهانه ای شد تا بار دیگر رجعتی به کلیدواژه «تیتراژ» داشته باشیم، مروری بر ماندگارترین و خاطره سازترین موسیقی های مربوط به برخی برنامه ها و آثار سینمایی و تلویزیونی است که برای خیلی از مخاطبان دربرگیرنده خاطرات تلخ و شیرینی است و رجوع باردیگر به آنها برای ما در هر شرایطی می تواند یک دنیا خاطره به همراه داشته باشد. خاطره بازی بعد از شروع و انتشار در نوروز ۱۴۰۰ و استقبال مخاطبان از آن، ما را بر آن داشت در قالب یک خاطره بازی هفتگی در ایام جمعه هر هفته، روح و ذهن مان را به آن بسپاریم و از معبر آن به سال هایی که حال مان بهتر از این روزهای پردردسر بود، برویم.
«خاطره تیتراژهای ماندگار» عنوان سلسله گزارشی آرشیوی با همین رویکرد است که بصورت هفتگی می توانید در گروه هنر خبرگزاری مهر آنرا دنبال کنید.
در صدوپنجمین شماره از این روایت رسانه ای به سراغ موسیقی تیتراژ مجموعه تلویزیونی «دلنوازان» به کارگردانی حسین سهیلی زاده و تهیه کنندگی ایرج محمدی و مهران مهام رفتیم که یک سال پیش از سریال «فاصله ها» پیش روی مخاطبان قرار گرفت و توانست بواسطه انتخاب سوژه، حضور بازیگران پرطرفدار و البته ملودی تیتراژی که برگزیده بود خودرا به عنوان یک سریال متفاوت به بینندگان آن سالهای تلویزیون معرفی نماید. روایتی متفاوت از زندگی نسل جوان و گرفتاری هایشان در قاب تلویزیون که بااینکه با نقدهایی هم مواجه گردید، اما توانست در بین استقبال خوب بینندگان شرایط متفاوتی را در راه سریال سازی تلویزیون ایجاد نماید. شرایطی که بعدها با چالش های زیادی هم مواجه گردید اما هرچه بود دربرگیرنده ساخت و تولید مجموعه ای بود که می تواند حرف های تازه ای برای گفتن داشته باشد.
مجموعه تلویزیونی «دلنوازان» به نویسندگی سعید جلالی و علیرضا کاظمی پور با کارگردانی حسین سهیلی زاده در سال ۱۳۸۸ روی آنتن شبکه سه سیما رفت. این مجموعه روایت گر قسمتی از زندگی شخصیتی به نام رعنا است که ۲ فرزند به اسامی بهزاد و ستایش از همسر سابق خود اتابک سپهری داشته، اما ۲۴ سال قبل و بعد از جدا شدن از اتابک و ازدواج با جهان ملکپور، دخترش ستایش ربوده می شود. او با گذشت سال ها همچنان در فراق دخترش غمگین و بارها برای پیدا کردن ستایش تلاش نموده است. دراین میان آخرین کسی که ادعای ستایش بودن را کرد فردی به نام یلدا بود که او نیز از آزمایش موفق بیرون نیامد. رعنا برای ازدواج پسرش بهزاد، دختر عمه اش مهتاب را در نظر گرفته است. اما بعد از مدتی بهزاد، مهتاب را فراموش کرده و با یلدا ازدواج می کند و این تازه شروع ماجراست.
شاهرخ استخری، فریبا کوثری، پرویز فلاحی پور، سیاوش خیرابی، سحر قریشی، حدیث میرامینی، زهره فکورصبور، سمانه پاکدل، عبدالرضا اکبری، محمد حاتمی، سمیرا حسن پور، فریده صابری، مهدی ماهانی، نیره فراهانی، ایمان موسوی، محمد ساربان، سیروش میمنت، نسرین خسروانی، شهین تسلیمی، پرویز سیرتی، شکوفه هاشمیان، بهشاد شریفیان هم بازیگران این سریال تلویزیونی پرطرفدار بودند.
اما همان گونه که اشاره شد، موسیقی تیتراژ پایانی این سریال پرطرفدار هم یکی از نقاط عطف این مجموعه بود و توانست نقش مهمی در بهتر دیده شدن آن ایفا کند. طبیعتاً وقتی در شناسنامه اثری آرمان موسی پور آهنگساز اصلی سریال، عبدالجبار کاکایی ترانه سرا و محسن یگانه آهنگساز تیتراژش هستند، نمی توان به آسانی از ارزش و اعتبار موسیقی تولید شده به آسانی عبور کرد. شرایطی که بی شک سبب ارتقای ارزش و جایگاه موسیقی می شود که متأسفانه در این سال ها به شدت از حضور آدم های معتبر در آن کاسته شده و وارد جریانی شده که خود به تنهایی قصه طولانی دارد. این شرایط زمانی ارزش بیشتری پیدا می کند که در گروه نوازندگان هم نام هنرمندانی به چشم می خورد که چه در آن سال ها و چه در این ایام به تنهایی مایه اعتبار خیلی از پروژه های موسیقایی هستند.
هنرمندانی چون میثم مروستی نوازنده ویولن، فیروز ویسانلو نوازنده آکاردئون، سامان صمیمی نوازنده کمانچه، فرهاد خانقاهی نوازنده گیتار الکتریک نوازندگانی بودند که در موسیقی تیتراژ پایانی سریال «دلنوازان» نقش مهمی را ایفاد کردند و الان نیز هرگاه نام شان در لیست نوازندگان و دست اندرکاران آثار موسیقایی مختلف قرار می گیرد موجب افزایش اعتبار و جایگاه آن پروژه موسیقایی می شوند.
حضور چنین هنرمندانی در یک اثر بر این نکته تاکید می کند که علاوه بر خواننده باید مؤلفه های دیگری را هم در یک قطعه موسیقایی مد نظر قرار داد. آن چنان که در این سال ها تمرکز مخاطبان عمدتا مبتنی بر خاصیت های خواننده بوده است در صورتیکه علاوه بر این مؤلفه که در اقبال و عدم اقبال شنوندگان به یک اثر موسیقایی، مهم و تأثیرگذار است، باید در نظر داشت که عناصر دیگری همچون نوازندگان، شاعر و آهنگساز نیز در این راه می توانند نقش تأثیرگذاری داشته باشند.
علی لهراسبی در سالهای اولیه فعالیت نسل دهه هشتاد موسیقی پاپ ایران به عنوان یکی از خوانندگان مطرح در بین جامعه مخاطبان معرفی شده بود و از وی می توان به عنوان یکی از پرطرفدارترین هنرمندان آن سالهای موسیقی پاپ ایران نام برد. لهراسبی در یکی از گفت وگوهایش پیرامون موسیقی تیتراژ «دلنوازان» توضیح داد: پس از اینکه سفارش ساخت علی لهراسبی: زمانی که تیتراژی با مقبولیت لازم اجرا شود سال ها در ذهن مردم می ماند این تنها به این بستگی دارد که کار درست و تخصصی صورت گیرد. این درست انجام گرفتن یعنی روند ساخت موسیقی تیتراژها تخصصی باشد موسیقی تیتراژ را دریافت کردم به جناب عبدالجبار کاکایی پیشنهاد سرودن ترانه را ارائه دادم و به این شکل نخستین همکاری ما شروع شد. البته همانطور که می دانید این کارها نیازمند ویرایش های گوناگون است و زحمت بسیاری می خواهد. یعنی طوری نیست که چند روزه کار تمام و به مرحله نهایی برسد. این فرآیند هم یکی دو روزه نبود بلکه یک ماه پیش از شروع ضبط، کار را به من سفارش دادند و من هم این کار را به آقای کاکایی سفارش دادم که ایشان از ترکیب دو ترانه، آنرا نوشت و در ادامه کار با ادیت های مختلفی همراه شد. آهنگساز اثر هم محسن یگانه و تنظیم کننده آن آقای صفاریان بود و من هم آنرا خواندم. در کل گروه خوبی داشتیم و کوشیدیم آنرا با دقت، طوری که به حال و هوای سریال نزدیک باشد، تولید نماییم.
وی در پاسخ به این پرسش که اعتبار ترانه تا چه حد ارتباط مخاطب با یک اثر موسیقایی را تعیین می کند، توضیح داد: به اعتقاد من لزوماً نمی توان ترانه معتبر را خصوصاً در حوزه ترانه های مربوط به تیتراژ فیلم ها و سریال ها، به پرطرفدار بودن آن مربوط دانست، برای اینکه ممکنست مخاطب با آن ارتباط برقرار نکند. از سویی شاید هم ترانه ای باشد که اعتباری نداشته باشد اما مخاطب آنرا بشنود. […] در این حوزه، اگر ترانه درست استفاده گردد و سرجای خود قرار داشته باشد، می تواند به موفقیت برسد. حتی اگر همه سریال ها، از ترانه استفاده نمایند. از نظر من، البته شناخت ترانه سرا تعیین کننده است و در حقیقت برای ایجاد همخوانی، آن کس که می نویسد، باید روانشناس خوبی باشد تا بتواند به بهترین وجه، ترانه ای همخوان و تأثیرگذار بنویسد.
وی درباره ی فاکتورهای محتوایی موسیقی تیتراژ سریال «دلنوازان» هم بیان کرد: سریال «دلنوازان» یک کار عاشقانه است و درباره ی اجرای ترانه آن، با آقای سهیلی زاده کارگردان و ایرج محمدی و مهران مهام تهیه کنندگان کار خیلی صحبت کردیم و قرار هم بر این بود که یک کار عاشقانه را اجرا نماییم اما طوری نباشد که قصه در ترانه لو برود ضمن این که خیلی هم از فضای قصه دور نباشد. در کل باید بگویم برای تولید ترانه مؤثر، محتوای شعر و نوع ساختار موسیقی هر دو به هم کمک می کنند.
این خواننده موسیقی پاپ درباره ی ماندگاری و عدم ماندگاری تعدادی از موسیقی تیتراژهای سریال های تلویزیونی که هراز چندگاهی هم از محتوای خود سریال جلو می زنند، اظهار داشت: زمانی که تیتراژی با مقبولیت لازم اجرا شود سال ها در ذهن مردم می ماند این تنها به این بستگی دارد که کار درست و تخصصی صورت گیرد. این درست انجام گرفتن یعنی روند ساخت موسیقی تیتراژها تخصصی باشد. پس در این چارچوب خواندن موسیقی تیتراژ هم یک کار تخصصی است. ممکنست خواننده مطرحی برای یک سریال بخواند اما آن تیتراژ اتفاقی را ایجاد نکند. پس یک خواننده باید به روند ساخت تیتراژ آشنا باشد و خط قرمزهای رسانه را به خوبی بشناسد و بداند مردم چه می خواهند. تیتراژ گرچه برای سریال و فیلم ایجاد می شود اما خود هویت مستقلی دارد و باید به حدی تأثیرگذار باشد که در بین مردم ماندگار شود.
موسیقی تیتراژ پایانی سریال «دلنوازان» همچون ملودی ها و آثاری است که در حافظه شنیداری مخاطب دهه هشتاد سریال های تلویزیونی سیما جا خوش کرده است و طبیعتاً با تمام نظرات منتقدانه و کارشناسانه ای که می توان روی این موسیقی داشت، می تواند در ردیف موسیقی تیتراژهای ماندگار آن سالهای مجموعه های تلویزیونی سیما ثبت گردد.
منبع: كیت هنری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب