ناصرزاده مطرح كرد؛
دوستی و منفعت طلبی چه رابطه ای دارند؟
به گزارش کیت هنری، یک پژوهشگر در برنامه تلویزیونی ایستگاه اظهار داشت: دوستی پدیده ای است که باید همه وجوهش باهم دیده شود به بیان دیگر دوستی یک رابطه دو وجهی در رابطه با همه و دیگران است.
به گزارش کیت هنری به نقل از مهر، نوزدهمین قسمت برنامه تلویزیونی ایستگاه با حضور محمد ناصرزاده و مبحث رفاقت از آنتن شبکه سه سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش گردید. مجری برنامه از محمد ناصرزاده، کارشناس و پژوهشگر دینی بعنوان میهمان برنامه پرسید ته خط رفاقت کجاست؟
ناصرزاده در پاسخ اظهار داشت: عمر و وقت ارزشمندترین سرمایه انسان است. آمارهای غیرعلمی نشان داده است که نیمی از دوستی ها متقابل نیست یعنی آنقدر که به طرف مقابلم دوستی می ورزم طرف مقابلم به من دوستی نمی ورزد. در چنین حالتی من تلفیقی از دوست و دشمن داریم که من می گویم «دوستمنان.» انتهای چنین رفاقت هایی به جای خوبی نمی انجامد.
وی اضافه کرد: اگر قرار باشد رفاقت انتهای خوبی داشته باشد باید یکسری مقدمات فراهم باشد. عصب دهم مغز (واگ یا واگوس) یک عصب خیلی طولانی است که مابین این عصب و ارتباطات و دوستی های ما ارتباط مهمی وجود دارد. مثلا این که ما دوستمان را می بینیم قلبمان تندتر می زند، صورت مان گل می اندازد و همگی به کارکردهای این عصب برمی گردد. البته گاهی هم امکان دارد ما عصب دهممان را گول بزنیم. برای رفاقت با یک دوست نباید فقط دوست را ببینیم بلکه باید اطرافیان او را هم ببینیم. دوستی و رفاقتی سالم می باشد که دوطرفه باشد علاوه بر این در یک دوستی دو طرف باید بتوانند به یکدیگر راحت نه بگویند و منافع، موقعیت و مصلحت خویش را در نظر بگیرند.
مجری برنامه گفت خیال کنید دوستی دارید که نصف شب دم در خانه شما می آید و می گوید من یک نفر را کشتم. آیا در را برای او باز می کنید؟
این کارشناس و پژوهشگر دینی در پاسخ اظهار داشت: در مقولات اجتماعی و روابط دو وجهی فرآیند جرم مستثنی می شود. دوستی یک پدیده ای است که باید همه وجوهش باهم دیده شود به بیان دیگر دوستی یک رابطه دو وجهی در رابطه با همه و دیگران است. دوستی یک پدیده مملو از تعامل است. میان تعامل و حرف شنوی فرق دارد. در دوستی باید مدام تعامل کرد. در رابطه با مثالی که شما ذکر کردید باید بگویم حتما باید در را برای دوستتان باز کنید و با او همدل شوید، اما بعدش از او بخواهید که خودش را به پلیس معرفی نماید.
سوال بعدی مجری برنامه از ناصرزاده این بود: نه گفتن در دوستی، رابطه را خراب نمی کند؟
ناصرزاده پاسخ این سوال اظهار داشت: خیر. هرکدام از وجوه دوستی به صفر میل کند یعنی یکی از پایه های دوستی حذف گردیده است. من برای دیگری و دیگری برای من فقط با «نه» تنظیم می شود. رابطه ی دوستی ای که در آن «نه گفتن» سخت باشد پایان خوبی ندارد چون «نه گفتن» یکی از پایه های اصلی دوستی است.
مجری در ادامه پرسید رفاقت، پایه بودن می خواهد وگرنه اگر یک رفیق پایه نباشد چه فرقی بین او و بقیه است؟
این محقق و نویسنده اظهار داشت: پدیده ای است با این مورد که هیچ کس اندازه ای که می داند، نمی تواند. در دوستی هم همینطور است یعنی در دوستی، من به همان اندازه که دوست دارم و می خواهم نمی توانم و دقیقا بحران در دوستی از همین نقطه آغاز می شود؛ نقطه ای که من در رابطه با کارهایی که نمی توانم انجام دهم زیاد هیاهو و رفتار نمایشی می کنم و چون دقیقا نمی توانم آنها را انجام دهم، دوست هایم را از دست می دهم؛ ازاین رو در دوستی باید به این مورد واقف باشیم که ما به همان اندازه که می دانیم، نمی توانیم. باید این مرز رعایت شود.
مجری پرسید: این گونه رفتار کمی منفعت طلبانه نیست؟
ناصرزاده از منفعت بعنوان سود تعبیر کرد و اظهار داشت: در دوستی چیزی که رد و بدل می شود تعامل است. یعنی ما سرمایه ای با هدف سود نمی گذاریم. اغلب مشکلاتی که در دوستی ها به وجود می اید به خاطر اینست که من برای دیگری و دیگری برای من تنظیم نمی گردد. درست است که در ادبیات عامه بیشتر برای دوستی ها از ضرب المثل پسر نوح استفاده می شود، اما ما در ادبیات آثاری هم داشتیم که در آن رابطه های پرارزش دوستی وجود داشته مثل سه تفنگدار.
مجری برنامه در انتها اظهار داشت: پس بیشتر از هرچیزی ما باید یاد بگیریم که چطور به دوستان نه بگوییم. رفاقت موضوعی است که در سینما و ادبیات غلیظ تر از چیزی است که در دنیای واقعی وجود دارد. این فاصله میان کلیشه و حقیقت است که سبب می شود افراد احساس نارضایتی در رفاقت هایشان داشته باشند. رفاقت شامل دو عنصر لذت همراهی و خوش گذرانی در کنار یکدیگر و فداکاری و از خودگذشتگی برای یکدیگر است. حالا باز این سوال پیش می آید که ته رفاقت کجاست و تا کجای باید پا به پای رفیق بود؟
منبع: كیت هنری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب