جامعه كوفه با ایران قابل قیاس نیست
قم کارشناس حوزوی اظهار داشت: جامعه کوفه در زمان حضرت امیرالمومنین(ع) گرفتار هزاران بحران موازی بود و نباید جامعه کوفه آن روز را با ایران امروز قیاس کرد.
حجت الاسلام والمسلمین طباخیان در نشست شبهای بندگی اظهار داشت: قیاس جامعه کوفه آن زمان با ایران امروز متقن نیست. تحلیل هایی از این جمله که مردم کوفه امامت را می شناختند و قبول داشتند درست نیست؛ چونکه نگاه مردم کوفه به حضرت علی(ع) بعنوان یکی از صحابه ی باتقوا، فقیه، مجاهد و اهل سیاست بوده که می توانند بعد از رسول(ص) خدا به او رجوع کنند. نگاه آنها نگاه به یک معصوم و رجل الهی نیست و اطاعت از او را واجب نمی دانستند.
وی افزود: کوفیان شیخین را قبول داشتند و نگاهشان چیزی شبیه نگاه ما به ولی فقیه بدون پیش زمینه های اعتقادی شیعی ما بود. در میان اصحاب بزرگ حضرت علی(ع) هم گاهی شاهد انتقاد و اصرار تغییر تصمیم ایشان هستیم. این رفتارها به سبب بی اعتقادی نیست، بلکه نتیجه ۲۵ سال تبلیغ ضد حضرت امیر است.
وی ادامه داد: حکومت حضرت علی(ع) در ایام پایانی گرفتار بحران های زیادی شده بود و این تصور که جامعه کوفه آن زمان آرمانی، بدون فقر، منظم و پر از شیفتگان حضرت بود کاملا اشتباه است.
حجت الاسلام و المسلمین طباخیان بیان نمود: مصر، یمن، الانبار و بخش هایی از سرزمین های اسلامی سقوط کرده بود و مسلمین درگیر جنگ بودند و به نوامیس مردم تعرض می شد و هم معاویه سرزمین های اسلامی را تهدید می کرد همینطور خوارج از دل جامعه به وجود آمده بودند و نخبگانی مثل مالک اشتر و... کشته شده بودند. جامعه گرفتار تشدد و دوگانگی بود.
وی با تاکید بر اینکه کوفه موضع درستی برای گرفتن درس های اخلاقی نیست، اظهار داشت: این شعار «ما اهل کوفه نیستیم، علی تنها بماند» شعار غلطی است؛ چونکه مردم کوفه در حیطه فرهنگی گرفتار بحران شده بودند و جامعه گرفتار دگرگونی ها و بحران های سیاسی، امنیتی، اجتماعی و... بوده است.
وی اشاره کرد: کوفه تنها جایی بود که حضرت امیرالمومنین(ع) توانستند بمانند و مردم کوفه در جنگ جمل و... همراه حضرت علی (ع) بودند. در قریش، حجاز و بصره مردم حامی حضرت نبودند. بخش زیادی از این بحران ها دست مردم کوفه نبود و باید اشکال را در رفتار نخبگان جامعه، چه خوب و چه بد، جستجو کرد. باید تمام زمینه ها را بررسی کرد.
حجت الاسلام والمسلمین طباخیان اضافه کرد: در سالهای ۳۶ و ۳۷ هجری قمری در خطبه های امام علی(ع) جهاد و رشادت مردم کوفه مورد مدح قرار گرفته همینطور در جنگ صفین حدود ۱۰۰ هزار نفر از ۵۰۰ هزار نفر جمعیت کوفه در جنگ شرکت کردند و این تعداد تمام توان نظامی شهر بوده است.
وی اظهار داشت: در سال ۳۸ در خطبه های حضرت از بهانه جویی مردم می شنویم. درست است که در نهایت مردم کوفه مجرم اند و حضرت امیرالمومنین(ع) را تنها گذاشتند و شهادت ایشان رقم خورد.
وی اشاره کرد: امام تنها مانده بودند و این بزرگترین بحران جامعه بود. در ایام آخر قنبر در شهر و در بین سپاه همراه امام بودند تا از ایشان محافظت کنند. نفوذی ها نزدیک حضرت بودند. اگر بنا به حکومت تکوینی بود که پیامبر می توانستند. در همان ابتدا با یک اشاره همه را متحول کنند اما این راه رشد و توسعه نیست.
حجت الاسلام و المسلمین طباخیان بیان نمود: اعراب عادت دارند در مسجد بعد از انجام مناسک یا قبل از آن استراحت می کنند. حجر بن عدی نقل کرده در شب نوزدهم قبل از نماز در مسجد صدای اسعث بن قیس، رئیس قبیله کنده، یکی از فرماندهان سپاه امام و پدر همسر امام حسن مجتبی(ع) را شنیده که ابن ملجم را صدا می زده و به او می گفته امشب باید کار را تمام کند.
وی اظهار داشت: حجر بن عدی می رود تا به امام خبر دهد ولی دیر می رسد. روایات بسیاری درباره زمان و مکان سوء قصد به حضرت وجود دارد. بعضی می گویند بدو ورود و در صحن مسجد، بعضی می گویند قبل از نماز، بعضی می گویند در سجده و روایتی می گوید در هنگام خواندن حمد و سوره ضربت خوردند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب