موتورهای جستجوی ایران از زندگی افتاده اند!
كیت هنری: همه آنچه خبرنگار در برابر تحمل سختی های تهیه خبر و مسئولیت سنگین نشر خبر انتظار دارد، دریافت حقوق ثابت و بیمه مستمر به جای حق التحریرهای گاه و بیگاه و بیمه هایی است كه سالی وصل و سالی قطع است.
بسیاری می گویند خبرنگاری شغل نیست و فقط حرفه ای است كه عاشقان قلم و اندیشه به سراغ آن می روند اما آیا مسئولان و مدیران كشور باید از این احساس عشق و تعهد خبرنگاران سوء استفاده كنند و هیچ گامی در جهت تامین معیشت آن ها برندارند؟
به دلیل شرایط سخت امرار معاش خبرنگاران متاسفانه قلم بعضی از آن ها فروشی شده است و اینكه برای كسب درآمد قلم فرسایی كنند معضلی است كه تمام ابعاد جامعه را به شدت تهدید می كند چون كه بزرگ نمایی و كوچك نمایی یك مبحث تاثیرات مخربی به همراه دارد؛ متاسفانه مجلس شورای اسلامی و دولت برای تصویب و اجرایی شدن قانون بیمه و حقوق خبرنگاران در خلال سال های اخیر اقدام چشمگیری انجام ندادند.
خبرنگار درد مردم را می نویسد و مشكلات مردم را بازگو می كند درحالی كه خود دردها و مشكلات فراوانی دارد. خبرنگار خودش بیمه ندارد اما درباره مشكلات بیمه قشرهای مختلف جامعه بارها قلم زده است تا از حقوق مردم دفاع كند اما كسی نبوده كه از حقوق خبرنگاران دفاع كند.
در واقع خبرنگاران كه برای مردم مطالبه گری می كنند باید برای بهبود اوضاع معیشتی و گرفتن حق خود مطالبه گر باشند و البته همه خبرنگاران باید هم صدا و متحد باشند تا بتوانند مطالبات به حق خویش را دریافت نمایند و با یادآوری مستمر مطالبات خود در خلال سال به مدیران و مسئولان كشور، حقوق فراموش شده خبرنگاران را به كرسی عمل بنشانند.
*عدم حمایت خبرنگار، قلم ها را سست می كند
علی فرقانی، خبرنگار ایسنای استان مركزی در شهرستان ساوه در گفت و گو با ایسنا اظهار نمود: همكاری خویش را بعنوان خبرنگار از سال 1385 با ایسنا آغاز كردم. علاوه بر خبرنگاری، شغل دوم دارم كه در حوزه پخش لوازم پزشكی است. درآمدی كه از 2 ساعت شغل آزاد خود بدست می آورم به اندازه 6 ساعت كار خبرنگاری است. البته در یكی از نشریات محلی بعنوان سردبیر فعالیت می كنم كه از این طریق بیمه هستم.
وی ادامه داد: خبرنگار زمانی كه می بیند هیچ حمایتی از قلم وی نمی گردد و حمایت هایی مانند بیمه، حقوق و تسهیلات كم بهره را از اصحاب رسانه دریغ می كنند بطور قطع سست كار می كند و به خوبی قلم نمی زند. زمانی كه از خبرنگار هیچ حمایتی نمی گردد بطور قطع نمی تواند وقایع جامعه را به خوبی در قالب نقد و گزارش بنویسد و در نتیجه نقش واقعی خویش را بعنوان پل ارتباطی مردم و مسئولان به درستی ایفا نمی كند.
* خبرنگاران از نبود یك تشكل صنفی پویا و اثرگذار رنج می برند
فرقانی اظهار داشت: در واقع خبرنگاران از نبود یك تشكل صنفی پویا و اثرگذار رنج می برند كه بعنوان نمونه نظام پزشكی و نظام مهندسی مطالبات پزشكان و مهندسان را پیگیری می كند اما در حوزه خبرنگاری از خانه مطبوعات فقط اسم آن را یدك می كشیم و یك عنوان سمبلیك است. خانه مطبوعات فقط دستورالعمل های مصوب وزارت ارشاد را انجام می دهد و هیچ صنف فعالی برای خبرنگاران وجود ندارد كه مطالبات آن ها را پیگیری كند كه البته خانه مطبوعات در هیچ كدام از استان های كشور عملكرد موفقی نداشته است.
خبرنگار ایسنا در شهرستان ساوه اظهار نمود: خبرنگار به تجلیل، كارت هدیه و لوح تقدیر نیازی ندارد در واقع او به دنبال تامین معیشت خود است و اگر مطمئن باشد كه امنیت شغلی دارد بطور قطع قلم وی بسیار بهتر و تاثیرگذارتر می گردد بنابراین باید یك تشكل منسجم و قانونمند برای خبرنگاران وجود داشته باشد كه مصوبه این تشكل صنفی برای مدیران مسئول همه رسانه ها لازم الاجرا باشد تا حمایت تمام قد از خبرنگاران صورت گیرد.
فرقانی عنوان كرد: اگر تشكل صنفی منسجم و پویا برای خبرنگاران وجود داشته باشد دفاع از حقوق خبرنگار در دستگاه قضائی به راحتی صورت می گیرد تا به ناحق خبرنگار را هتك حرمت نكنند و مانع از سیاسی ورزی و غرض ورزی مدیران برخی مجموعه ها می گردد كه آن مدیر نتواند برای حفظ منافع شخصی و منافع مجموعه خود، خبرنگار را در لبه شمشیر قرار دهد.
با خبرهای انتقادی، تلفن های تهدیدآمیز برخی مدیران به خبرنگار آغاز می شود
فرقانی اظهار نمود: تلخ ترین خاطراتم در خلال 12 سال خبرنگاری، برخوردهای بازدارنده مسئولان با خبرنگاران است یعنی زمانی كه خبرنگار نقص و مشكلی را در یك مجموعه مشاهده می كند و در جهت اصلاح آن، اخبار انتقادی می نویسد به سرعت تلفن های اعتراضی و تهدیدآمیز مدیران آن مجموعه به خبرنگار آغاز می گردد و حتی در بعضی موارد ماجرا به شكایت و تشكیل پرونده در دستگاه قضایی می انجامد و خبرنگار را به تشویش اذهان عمومی و نشر اكاذیت متهم می كنند در حالیكه وظیفه خبرنگار انتقاد منصفانه است و بطور قطع خبرنگار نباید از قلم خود در جهت تخریب و نقد مغرضانه استفاده نماید.
خبرنگار ایسنا در شهرستان ساوه تصریح كرد: چند سال پیش برای پوشش خبری افتتاح یك پروژه در یكی از مناطق ساوه رفته بودم كه مادر پیری سراغ من آمد و گفت شنیدم خبرنگارها از همه چیز و همه جا و همه كسی اطلاع دارند؛ پسر من 10 سال پیش و بعد از ازدواج مرا ترك كرد و رفت و من از زندگی وی بی اطلاع هستم اما شنیدم كه اخیرا صاحب فرزند شده شما كه خبرنگاری می دانی كه فرزندش پسر است یا دختر؟ افكار جامعه نسبت به خبرنگاران برایم جالب بود كه آن مادر پیر فكر می كرد من از همه چیز خبر دارم و در واقع طنز تلخ برای حرفه ام بود.
بهناز مقدس، خبرنگار ایسنا در شهرستان محمودآباد اظهار نمود: علاقه به كار خبری باعث شد تا با وجود همه سختی های این شغل این دغدغه همیشه برایم شیرین و مجذوب كننده باشد و تمامی ساعت های زندگی ام صرف كار مورد علاقه ام می گردد. درآمد كار خبری ناچیز بوده و من و همكارانم در عرصه خبر صرفا به علت علاقه شخصی در این حرفه فعالیت می نماییم. با وجود اینكه كارشناس ارشد علوم ارتباطات هستم اما مسئولان حتی كوچك ترین خواسته های یك خبرنگار را پاسخگو نیستند.
خبرنگار ایسنا در شهرستان محمودآباد با اشاره به اینكه هیچ بیمه ای ندارم، اظهار داشت: مدیران رسانه های مجازی و مكتوب بیمه خبرنگاران و روزنامه نگاران را پیگیری نمی كنند و حتی خانه هنرمندان و مطبوعات استان مازندران هم به كمترین درخواست خبرنگار كه بیمه او برای تامین آینده اش است توجهی نمی كنند.
مقدس اظهار نمود: رسالت خبرنگار در رساندن اخبار به دور از انتقادات نادرست است. رسانه مهم ترین ابزار ارتباطی در قرن حاضر است كه نقش مهمی در تحقق آزادی اطلاعات ایفا می كند و امیدوارم به اصل ۲۴ قانون اساسی كه بیان كرده مطبوعات و خبرگزاری ها در بیان مطالب آزاد هستند همواره جامه عمل پوشانده شود.
وی با اشاره به اینكه كار خبرنگاری پر از استرس، دغدغه و همراه با مشكلات زیادی است اضافه كرد: تلخ ترین خاطره من در عرصه خبر كه هر روز تكرار می گردد بی توجهی مسئولان، نشنیدن صدای خبرنگار و پاسخ ندادن به آن است؛ حداقل انتظار من از یك نماینده مجلس یا مدیران شهرستان خودم ارزش نهادن به كار خبری من است اما متاسفانه هر روز این اتفاق تلخ برای من تكرار می گردد.
مقدس اظهار داشت: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تابحال نتوانسته در مورد بیمه خبرنگاران اقدامات لازم را انجام دهد در حالیكه بیمه از حداقل نیازهای یك خبرنگار است.
* حق التحریر خبرنگاران یك شوخی بزرگ است
نیما آتش خبرنگار و دبیر سرویس اجتماعی ایسنای اصفهان در گفت و گو با ایسنا اظهار نمود: حدود 5 سال است كه در حوزه خبر فعالیت می كنم. در زمانی كه فقط خبرنگاری انجام می دادم بیمه نبودم و از شروع فعالیتم بعنوان دبیر سرویس اجتماعی ایسنا بیمه جهاد دانشگاهی اصفهان هستم.
وی ادامه داد: حق التحریری كه خبرنگار بعد از یك ماه كار مداوم دریافت می كند در واقع یك شوخی بزرگ است البته در همه رسانه ها حقوق پرداختی خبرنگاران همین وضعیت را دارد و متاسفانه حق التحریر آنقدر پایین است كه نمی تواند برای خبرنگار یك شغل ثابت و دائمی باشد كه بتواند تمام هم و غم خویش را به آن معطوف كند بنابراین مجبور است كه شغل دوم داشته باشد.
آتش تصریح كرد: تا زمانی كه معیشت خبرنگارها چنین وضعیتی دارد كشور هیچ وقت توسعه پیدا نمی نماید. كار خبرنگاری برای شفافیت مسائل مختلف در جامعه صورت می گیرد و در واقع فعالیت های خبرنگار پیشران توسعه جامعه است كه با زیرسوال بردن مدیرانی كه ضعیف عمل می كنند و در مقابل نشان دادن اقدام درستی كه باید صورت گیرد و با تحلیلی كه در اخبار دارند مسیرهایی را جلوی پای مدیران قرار می دهند اما تا زمانی كه معیشت خبرنگار از این شغل تامین نشود و نتواند تمام و كمال وقت خویش را برای خبر بگذارد و سطح مطالعات عمومی و تخصصی خویش را افزایش دهد هیچ وقت توسعه به سرعت اتفاق نمی افتد.
*باید آزادی بیان در رسانه شكل بگیرد تا خبرنگاران از قلم زدن نترسند
خبرنگار ایسنای اصفهان اظهار داشت: اگر مدیران كشور به دنبال توسعه سریع جامعه هستند باید حقوق خبرنگاران را بشناسند و همینطور باید آزادی بیان در رسانه شكل بگیرد تا خبرنگاران از نوشتن و قلم زدن نترسند.
آتش اظهار نمود: برای بهتر شدن وضعیت معیشتی خبرنگاران باید بستر اجتماعی آن فراهم گردد كه در واقع سه راه وجود دارد اول اینكه یك رسانه بخشی از توان خویش را بر درآمدزایی معطوف كند كه در این صورت شان رسانه را پایین می آورد. دوم هزینه یك رسانه را یك نهاد دولتی یا غیردولتی بپردازد كه در این صورت بطور قطع در این گونه رسانه ها خبرهای انتشار یافته باید در جهت خوب جلوه دادن همه ابعاد فعالیت نهاد حمایت كننده مالی باشد و به هیچ عنوان نباید به نهاد مربوطه انتقاد نمود. اما حالت سوم كه باید به سمت و سوی آن حركت نماییم نیازمند بستر اجتماعی است یعنی باید مردم آنقدر به دنبال رسانه باشند و خبرها را بخوانند كه رسانه ها به استقلال مالی دست یابند.
وی ادامه داد: مدیران و مسئولان كشور باید به سواد رسانه ای دست یابند و همینطور خبرنگارها باید برای بسترسازی اجتماعی قلم بزنند تا مردم به خواندن رسانه ها تشویق شوند.
دبیر سرویس اجتماعی ایسنای اصفهان اظهار داشت: خبرنگارها خویش را فراموش كردند و كمتر دیده می گردد كه برای بهبود وضعیت معیشتی خود قلم بزنند كه البته این امر باید مستمر و مداوم باشد و در خلال سال صورت گیرد تا با پیگیری به نتیجه مطلوب دست یابند.
آتش خاطرنشان كرد: چند ماه پیش در حال پوشش خبری در یكی از برنامه های مهم شهر اصفهان بودم كه به علت مسمویت غذایی به شدت حالم بد شد و باوجود آنكه كه حالت تهوع داشتم همزمان گوشم با صحبت های سخنران بود و خبر را می نوشتم یعنی در شرایط سخت كه حال جسمانی خوبی نداشتم همچنان به رسالت خبرنگاری خود عمل كردم كه این خاطره برایم هم تلخ و هم كمدی بود.
* در استان فارس شرایط نقد بیشتری برای رسانه ها وجود دارد
زینب شهریاری، خبرنگار ایسنای استان فارس در شهرستان شیراز اظهار نمود: حدود ۱۱ سال است كه مشغول خبرنگاری هستم و شغل دیگری ندارم البته درآمد خبرنگاری بسیار پایین است و معیشت خبرنگار به سختی می گذرد.
شهریاری تصریح كرد: هر رسانه ای همچون نشریات، خبرگزاری ها و صداوسیما علاوه بر ملاحظات سیاست های كلان امنیتی، امكان دارد از نظر نگاهی دارای خط فكری مشخص و خط قرمزهایی در حوزه های معینی باشند اما در استان فارس شرایط نقد بیشتری برای رسانه ها وجود دارد كه این امر نقطه قوت و مثبت به حساب می آید. البته نقد آزادانه گاهی به روحیه سردبیر یا مدیرمسئول خبرگزاری و نشریات هم بستگی دارد كه آیا انتشار نقد خبرنگارش باعث بر هم خوردن ارتباط كاری آن ها با حوزه مربوطه می گردد یا نه؟
شهریاری اظهار نمود: روزنامه به علت تداوم حیات اقتصادی اش شاید برخی مواقع مجبور شود خبرنگارش را به یك بازاریاب تبدیل كند اما در خبرگزاری این گونه نیست و خبرنگار از ابتدا تكلیف خویش را می داند.
وی ادامه داد: هر روز در خبرنگاری برای من خاطره است. با لبخندهای مركز سالمندان و مراكز بهزیستی و زندان ها می خندیم و متعاقب آن از واقعیت های تلخ جامعه دلمان می گیرد.
*برای بهبود معیشت خبرنگاران باید نظام جامع رسانه تدوین شود
خبرنگار ایسنا در شیراز عنوان كرد: باید نظام جامع رسانه تشكیل گردد و معیشت خبرنگار و عكاس خبری از اولویت های جدی این نظام باشد و به اندازه كافی حمایت مالی صورت گیرد تا شاهد پویایی جامعه رسانه ای در سطح كشور باشیم.
وی ادامه داد: هم اكنون با رخوت و ركود در قشر خبرنگاران مواجه هستیم كه برخی خبرنگاران به كارمندان ساده ای تبدیل شدند و به سادگی از كنار مسائل مالی خبرنگاران و عكاسان خبری گذشتند كه نتیجه آن فضای آلوده و سمی میان این قشر شد و متاسفانه باعث شد تا برخی خبرنگاران مافیایی و باندی عمل كنند.
شهریاری خاطرنشان كرد: یك بار برای همیشه دغدغه مالی و معیشتی قشر خبرنگار را باید حل كنند تا ركن چهارم دموكراسی به واقع تحقق پیدا كند نه اینكه پشتیبانی از اصحاب رسانه فقط در شعار مسئولان تكرار شود.
*خبرنگارها مشاوران اجرایی و برنامه ریزهای كلان كشور هستند
امیر رضازاده خبرنگار ایسنای یزد در گفت و گو با ایسنا اظهار نمود: یكی از دغدغه های اصلی خبرنگاران امرار معاش و بیمه آن ها و حمایت دستگاه های متولی در سطح استان و كشور است. خبرنگارها در حقیقت مشاوران اجرایی و برنامه ریزهای كلان كشور هستند چراكه از مسئولان مطالبه می كنند و موتور جست وجو و پیش روی توسعه كشور هستند.
رضازاده تصریح كرد: مسئولان اجرایی، نظارتی و قانون گذارهای كشور باید از خبرنگارها بعنوان مشاوران توسعه ای حمایت كنند اما متاسفانه تابحال اینگونه نبوده است. دستگاه قانون گذار باید بحث بیمه خبرنگاران را جدی بگیرد و قانون لازم الاجرا را تصویب كند تا دولت موظف به اجرای آن باشد.
خبرنگار ایسنای یزد تصریح كرد: اگر خبرنگارها در حوزه تخصصی فعالیت كنند كارایی آن ها بسیار بهتر و قوی تر می گردد و این گونه وضعیت امرار معاش آن ها تا حدودی بهبود می یابد.
رضازاده اظهار داشت: اگر دولت ابتكار عمل و دقت نظر در اجرای بیمه خبرنگاران داشته باشد و پرداختی آن ها را بعنوان یارانه ثابت تعریف كند كه هر فردی بعنوان خبرنگار تایید شد ماهیانه یارانه ثابت دریافت كند و بیمه شود این امر باعث استقلال خبرنگار می گردد و آنگاه می تواند متناسب با خط قرمزها و ارزش هایی كه در آن رسانه برای وی تعریف شده قلم بزند و هر كسی كه بهتر قلم زد و بازدید خبر و گزارش وی بیشتر بود بطور قطع حقوق دریافتی وی افزایش می یابد.
*عنوان خانه مطبوعات اجهاف بزرگی در حق خبرگزاری ها است
وی ادامه داد: عنوان خانه مطبوعات اجهاف بزرگی در حق خبرگزاری ها است. در خانه مطبوعات خبرگزاری جایی ندارد. چون كه مطبوعات با دغدغه های آنلاین بودن و سایت و اینترنت آشنا نیستند و متاسفانه به وفور دیده شده كه اخبار نشریات از خبرگزاری ها كپی برداری شده است و خانه مطبوعات این سرقت خبری را پیگیری نمی كند چراكه اعضای آن متشكل از مدیران مسئول روزنامه ها است.
خبرنگار ایسنای یزد تصریح كرد: میان خبرنگاران هم افزایی وجود ندارد یعنی باید همه خبرنگاران كشور درباره مسئله بیمه و حقوق خبرنگاران و سرقت یا كپی برداری خبری، گزارش های خبری بنویسند و مطالبات خویش را به مسئولان بیان كنند اگر قلم زدن ها در خلال سال استمرار داشته باشد شاید نتیجه بگیریم.
رضازاده اظهار داشت: برای خبرنگارها دغدغه مردم قبل از مشكلات خودشان در اولویت قرار دارد؛ خبرنگاران تعهد خویش را به حرفه خبرنگاری ثابت كردند كه باوجود مشكلات معیشتی زیادی كه دارند همچنان قلم می زنند و در این قلم زدن ها از همه بیشتر مسئولان ذینفع بودند بنابراین مسئولان باید حقی را كه خبرنگاران بر گردن آن ها دارند ادا كنند.
وی خاطرنشان كرد: یك دختربچه به نام سارا در یزد سرطان داشت و خانواده سارا پولی نداشتند كه وی را درمان كنند. من با سارا و خانواده اش مصاحبه ای انجام دادم و منتشر كردم كه سه روز بعد از انتشار این خبر یكی از خیرین با هزینه كامل خود سارا را به آلمان برد و بیماری وی را درمان كرد. چندین سال از آن ماجرا می گذرد و سارا در صحت و سلامت زندگی می كند و این یكی از شیرین ترین خاطرات من در خلال سال ها خبرنگاری بود. تلخ ترین خاطره من از گزارشی بود كه از مسئله دلالی اهدای كلیه نوشته بودم كه بسیاری افراد به علت فشار مشكلات اقتصادی حاضر می شدند در قبال دریافت مبلغ ناچیزی كلیه خویش را بفروشند و امیدوارم روزی برسد كه هیچ انسانی به علت مشكلات مالی رنج نكشد.
گزارش از مریم یخكشی خبرنگار ایسنا
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب