عضو شورای صنفی اكران با كیت هنری مطرح كرد؛
فیلم های پرفروش هم فقط یک میلیون مخاطب دارند!
کیت هنری: محمد احمدی عضو شورای صنفی نمایش ضمن اشاره به مشکلات موجود در پروسه عرضه فیلم های سینمایی بر لزوم توجه به ظرفیت هایی غیر از اکران در سالن سینما، تاکید کرد.
خبرگزار مهر-گروه هنر-نیوشا روزبان: بحث اکران و مشکلاتی که هم اکنون سینمای ایران در این حوزه با آن مواجه می باشد، همچون بحث های داغ سینمایی به حساب می آید. خیلی از فیلمسازانی که آثار خودرا در سینماها اکران کرده کرده اند، نسبت به شرایط اکران معترض بوده و بسیاری دیگر نیز علاقه ای به اکران آثار خود در سینما ندارند.
شورای صنفی نمایش که مدتی است اعضای جدید آن معرفی شده اند، به دنبال راهکارهای مناسب برای اکران و تشویق فیلمسازان برای نمایش فیلمهای خود هستند.
در همین راستا با محمد احمدی عضو شورای صنفی نمایش و از تهیه کنندگان و فیلمسازان باسابقه ایران درباره برنامه هایی که شورای صنفی نمایش طی این مدت دنبال کرده گفتگو کرده ایم. احمدی می گوید که هم اکنون بیش از ۱۰۰ فیلم سینمایی از سال ۹۷ تا سالجاری در نوبت اکران باقی مانده است، این در شرایطی است که برای اکران فیلمها سالن های سینما تنها راهکار اکران در سالن سینما به شمار نمی رود و میتوان به انتخابهای دیگری نیز فکر کرد.
* شورای صنفی نمایش این روزها با مشکلات بسیاری در حوزه اکران مواجه می باشد، هرچند زمان زیادی از شروع فعالیت اعضای جدید نگذشته است، اما در زمینه حل این مشکلات چه قدم هایی برداشته شده است؟
شورای صنفی نمایش درحال رایزنی برای پیدا کردن راه حل مناسب اکران بیش از ۱۰۰ فیلمی است که در نوبت اکران مانده اند. برخی از فیلمها تولید سالهای ۹۷ و ۹۸ است و عمده فیلمها برای ۲ سال گذشته است که البته فیلم هایی که اخیرا پروانه نمایش گرفته اند نیز در نوبت اکران قرار دارند. شورای صنفی نمایش با آگاهی از شرایط موجود تصمیم به پیدا کردن راه حل مناسب برای اکران گرفته است. در جلساتی که داشتیم، تاکید داشتیم که باید راهکارهای مناسب برای اکران پیدا شود و در کنار آن بی گمان حمایت هایی نیز از طرف سازمان سینمایی صورت گیرد تا بتوان طرح های مناسبی ارائه دهیم تا صاحبان فیلمها را مجاب نماییم تا فیلمهای خودرا در مدلهای مختلف اکران کنند.
در حال حاضر، «هنر و تجربه» فعالیت خودرا جدی دنبال نمی کند و با تغییر مدیریتی که داشته میتوان گفت «هنر و تجربه» حالت بلاتکلیف دارد. این در شرایطی است که «هنر و تجربه» محلی بود تا صاحبان آثار، فیلمهای خودرا با شرایط خوبی اکران کنند تا به شکلی از تعداد و باری که روی اکران فیلمها بود کم شود. اما واقعیت اینست که ما نمی توانیم هیچ کاری را به زور انجام دهیم و به فیلمسازان بگوییم که حتما فیلمتان را در یک گروه خاص اکران کنید، بلکه باید راهکارهایی پیدا کرد و در کنار آن تشویق ها و راهنمایی هایی ایجاد شود تا با شناساندن پتانسیل فیلمها در زمینه اکران به صاحبان فیلمها، امکان مناسب اکران فراهم گردد.
نباید فراموش کرد که اکران در سینماها راه اول برای فروش مناسب و دیده شدن فیلمها نیست. حتی با نگاهی منطقی میتوان گفت اکران در سینماها برای بعضی از فیلمها می تواند به ضررشان نیز تمام شود. بعنوان مثال در آمریکا در طول سال حدود ۷۰۰ فیلم تولید می شود که بعید می دانم از این تعداد بیشتر از ۲۰۰ فیلم رنگ اکران در سینماها را ببینند. در این کشورها سینماگران با عنایت به وجود کپی رایت و قانونی بودن آن، می توانند از فروش رایت های مختلف، هزینه تولید را در آورده، به سود برسند حتی بدون این که فیلم خودرا در سینما اکران کنند. اما چون ما قانون کپی رایت نداریم تمام تلاش و انتظارمان اکران در سینما است. متاسفانه درباره تلویزیون هم با تمام رایزنی هایی که انجام شده، باز هم نتوانسته ایم راضی شان نماییم تا فیلمها را با قیمت بهتر بخرند، در واقع تلویزیون یا فیلمها را نمی خرد و یا اگر هم بخرد قیمت ۱۵ سال قبل را پیشنهاد می دهند. همه این موارد دست به دست هم داده تا همه فشارها روی اکران در سینماها باشد، چرا جنبه تجاری و اعتباری آن برای فیلمسازان بسیار اهمیت دارد.
در همین راستا شورای صنفی نمایش به دنبال راهکارهای مختلفی است و درحال مذاکره با پلت فرم ها، «هنر و تجربه» و سازمان سینمایی است. امیدوارم «هنر و تجربه» هرچه سریع تر فعالیت خودرا شروع کند، در کنار آن امیدواریم اکران آنلاین نیز کمی جدی تر دنبال شود، مساله تبلیغات نیز از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد تا بتوانیم فیلمها را به خوبی به مخاطبان معرفی نماییم.
از نظر من مهم ترین مساله اینست که باید تبلیغات درستی صورت بگیرد تا مردم باردیگر به سینما بازگردند، درست است که نوع فیلم هایی که اکران می شود نیز خیلی مهم است و امکان دارد بعضی از فیلمها مناسب اکران نباشد، اما مساله اینست که اگر فیلم خوب و مناسب گیشه باشد نیز اکران شود، چندان مورد استقبال مخاطبان قرار نمی گیرد. هم اکنون فیلمهای پرفروش ما نزدیک به یک میلیون مخاطب دارد، این درحالی است که این تعداد مخاطب تقریبا ۱/۱ دهم جمعیت است و ما باید راهکاری پیدا نماییم و مردم را با سینما آشتی دهیم تا بتوانیم آنها را به سینما جذب نماییم. البته لازم به یادآوری است که با ساخت سالن های جدید سینمایی، مشکلی در زمینه سالن های مدرن نداریم، بلکه مخاطب نداریم.
* با عنایت به اشاره ای که به جذب مخاطب کردید، بسیاری نسبت به افزایش قیمت بلیت سینماها نقد داشته و معتقدند که این مساله موجب ریزش مخاطب شده است. این در شرایطی است که سینمای ایران سال ها است که مخاطب قابل توجهی ندارد.
به این مساله باور ندارم که بلیت سینماها در ریزش مخاطب داشته باشد. من کاری به سینمای کشورهای دیگر و قیمت بلیت در آن ندارد، اما مساله اینست ۳ سال پیش که قیمت بلیت سینماها ۲۰ هزار تومان بود، قیمت خورد و خوراک و یا دلار چقدر بود و امروز چند درصد ارز و کالاها گران شده است؟ این افزایش قیمت بلیت سینماها نسبت به نرخ تورم اصلاً قابل قیاس نیست. اما واقعیت اینست که هم اکنون سینما رفتن اولویت اول مردم نیست و از سبد تفریحی مردم خارج شده است، این در شرایطی است که سینما در دسته تفریح های سالم و ارزان است، البته حواشی تماشای یک فیلم مانند خرید خوراکی های مختلف، هزینه های بالایی دارد.
* علاوه بر نظر شما نسبت به قیمت بلیت سینما، مساله مهم تر کیفیت تولیدات در سینمای ایران است. مساله اینست که کیفیت خیلی از آثار بگونه ای است که مخاطب علاقه ای به سینما رفتن ندارد و در چنین شرایطی باید با نگاهی کارشناسی، نیاز مخاطب امروز سینما شناخته شود تا سینما روی دور بیافتد. این در شرایطی است که اولویت خیلی از کارگردانان مخاطب نیست.
شاید تعدادی کارگردان باشند که مخاطب در اولویت آنها نباشد که البته تعداد آنها بسیار اندک است. ما بعنوان تهیه کننده و یا کارگردان فیلم را برای مخاطب می سازیم تا حرف خودرا زده و سلیقه خودرا نشان دهیم. درباره تولید باید بگویم، تعداد تولید فیلمها در سال باید بالا برود و پیشنهاد می کنم شورای پروانه ساخت و یا سازمان سینمایی این سیاست را در پیش بگیرد که تولیدات سینمایی را حداقل ۵۰ درصد برساند.
نباید فراموش کرد که اکران در سینماها راه اول برای فروش مناسب و دیده شدن فیلمها نیست. حتی با نگاهی منطقی میتوان گفت اکران در سینماها برای بعضی از فیلمها می تواند به ضررشان نیز تمام شود. بعنوان مثال در آمریکا در طول سال حدود ۷۰۰ فیلم تولید می شود که بعید می دانم از این تعداد بیشتر از ۲۰۰ فیلم رنگ اکران در سینماها را ببینند درست است که هم اکنون بطورمثال از ۹۰ فیلم، تنها ۱۰ فیلم جزو فیلمهای پرفروش و پرسود می شوند، اما اگر تولیدات افزایش پیدا کند، بی گمان این رقم نیز بالا می رود. در چنین شرایطی هم سینماداران می توانند راحتتر فیلم انتخاب کنند و هم این که راهکارهای بیشتری برای اکران میتوان در نظر گرفت.
نباید فراموش کرد که در طول سال سینماها می توانند ۶۰ تا ۶۵ فیلم اکران کنند، بنابراین باید به دنبال روش های بهتری برای اکران به غیر از سالن سینماها باشیم. اگر حجم تولید بالا برود و سازمان سینمایی و شورای پروانه ساخت نیز زاویه دید خودرا بازتر کنند، اتفاقات خوبی رخ می دهد. مساله دیگری که وجود دارد، اینست که تهیه کننده و فیلمسازان این وظیفه را دارند تا سطح انتظار مردم را بالا ببریم، یعنی ما نباید ببینیم که تماشاچی چه می خواهد و همان را با یک پله پایین تر به تماشاچی عرضه نماییم. این در شرایطی است که در سالهای اخیر، فیلمسازانی که تنها هدفشان گیشه است به دنبال این هستند که مخاطب چه می خواهد تا با یک سطح پایین تر آنرا عرضه کنند. متاسفانه فیلمهای ما از هر نظری استاندارد نیست بنابراین چندان مورد استقبال قرار نمی گیرد، البته فیلمسازانی هم داریم که پرچم سینمای ایران را در فستیوال های بین المللی بالا می برند. اما باز هم معتقدم باید سطح انتظار از فیلمسازان باید بالاتر برود.
* با عنایت به پتانسیل اکران آنلاین که اشاره کردید، هم اکنون مشکلاتی که برای پلت فرم ها به وجود آمده خود می تواند موجب کاهش استقبال فیلمسازان از اکران آنلاین شود.
البته این بحث ها و مشکلات بی تاثیر نیست. اما مشکل ما اینست که پلتفرم، تلویزیون و سینما روبروی هم ایستاده اند، به این معنا که در کنار هم قرار نمی گیرند، در حالیکه همه به هم نیاز دارند و باید دست به دست هم دهند که همه چیز را بهتر کنند، مسائلی وجود دارد که این سه در کنار هم قرار نمی گیرند و باید به زور آنها را کنار هم بنشانند بنابراین باید این سوء تفاهم ها برطرف شود تا بدانند که در مقابل هم نیستند و به یکدیگر نیاز دارند. بحث مشکلات موجود چندان به اکران آنلاین مربوط نمی گردد، چونکه اجازه اکران آنلاین توسط سازمان سینمایی صادر می شود. البته که بحث های موجود بی تاثیر نیست و میتوان گفت بحث های موجود بیشتر جنگ روانی است.
* سازمان سینمایی پیش از این از بسته های حمایتی برای اکران فیلمها گفته بود، این طرح تا چه اندازه به سرانجام رسیده است؟
بخشی از این بسته های حمایتی با عنایت به گفته دوستان درحال تحقق است. هم اکنون نیز ما در شورای صنفی نمایش به دنبال آن هستیم تا حمایت هایی صورت گیرد، البته مالکان فیلمها بر طبق پتانسیلی که فیلمشان دارد، واقع گرایانه و نه رویاپردازانه، بدانند چه بسته ای مناسبشان است. درحقیقت همه فیلمسازان فکر می کنند به فیلمشان در اکران ظلم شده است، این در شرایطی است که اگر فیلم مورد استقبال واقع شود شرایط بهتری نیز برای اکران در سینماها به دست می آورند. درست است که شرایط اکران مهم می باشد اما خود فیلم تعیین کننده اینست که چگونه فروش برود، پس از آن شرایط اکران است که می تواند در فروش مناسب باشد.
* در بخشی از صحبت های خود به خرید فیلمها از جانب تلویزیون و افزایش پیدا نکردن قیمت خرید اشاره کردید، در اینباره نیز توضیح دهید.
پیش از هر چیز، تلویزیون با ممیزی و نظارت سخت فیلم انتخاب می کند. زمانی هم که یک فیلم برای خرید انتخاب می شود قیمت مناسبی برای فروش پیشنهاد نمی نماید. این در شرایطی است که ما طی جلسه ای با مدیر تامین فیلم صدا و سیما عنوان کردیم که معمولا ۲۵ درصد از برآورد هزینه فیلم از فروش رایت به تلویزیون باز می گشت، اما هم اکنون تلویزیون ۵ درصد نسبت به هزینه تولید تمام شده یک فیلم پیشنهاد می دهند. ما انتظار داریم تلویزیون در نگاه جدید خود به این مساله دقت کنند، چونکه رقم واقعی خرید رایت یک فیلم مبالغی که تلویزیون اعلام می کند، نیست.
منبع: كیت هنری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب