گزارشی از عملیات های دریایی ارتش درجنگ تحمیلی
كیت هنری: با آغاز جنگ تحمیلی یكی از آزمون های سخت ملت ایران به وقوع پیوست كه با مقاومتی بی نظیر و بعد از یك سلسله عملیات های پی درپی، نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران توانستند دشمن را از دستیابی به هدف های خود باز دارند.
به گزارش كیت هنری به نقل از ایسنا، تجربیات دفاع مقدس در حوزه دریایی، بسیار باارزش است چونكه استفاده از آنها می تواند در خیلی از موارد برای جنگ آینده راهگشا باشد. اكتشاف راهبردهای دفاع مقدس در حوزه دریا، دغدغه ای است كه باید در مراكز علمی و تحقیقی به آن پرداخته شود تا با استفاده از آن بتوان در جنگ احتمالی آینده، در صحنه عملیاتی دریا مورد بهره برداری قرار گیرد.
علی جمالی همچون پژوهشگران در زمینه راهبرد دفاعی است. وی در مقاله ای با عنوان «راهبردهای به كارگیری شده از طرف نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در دفاع مقدس كه فصلنامه راهبرد دفاعی، سال سیزدهم، شماره ۴۹ آنرا به چاپ رسانده است به «مشاركت نیروی دریایی ارتش در دفاع مقدس» اشاره داشته است كه بخش های از آنرا می خوانیم:
نیروی دریایی ارتش در دفاع مقدس
نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران طرح های عملیاتی خود (عملیات دریایی اشكان و مروارید) را با هدف قطع خطوط مواصلاتی دشمن به بنادر، جلوگیری از صادرات نفت و انهدام كامل نیروی دریایی دشمن بعثی به ترتیب اجرا كرد. گرچه سكوهای نفتی «البكر» و «اَلاُمیه» از نظر تأسیسات انتقال نفت بطور كامل منهدم شده بودند، ولی بعنوان پناهگاه ناوچه های عراقی، مقر واپایش تحركات دریایی و محل استقرار گروه های شنودی متحرك عراق مورد استفاده قرار می گرفتند. از ین جهت، در ایام ۵ و ۶ و ۷ آذرماه سال ۱۳۵۹ طرح عملیاتی مروارید به منظور انهدام شناورهای مستقر در این پایانه ها و نیروهای مستقر در آن طراحی و با هدف های زیر اجرا شد:
- تأمین خطوط مواصلاتی دریایی به بنادر خودی.
- نابودی بخش قابل توجهی از نیروی دریایی عراق.
- محبوس نمودن باقی مانده‌ی نیروهای دریایی دشمن در بندر ام القصر.
- سیادت دریایی جمهوری اسلامی ایران در خلیج فارس و دریای عمان.
- جلوگیری از صدور نفت عراق و ایجاد اختلال در نظام اقتصادی دشمن.
- قطع ارتباط دریایی دشمن و خطوط مواصلاتی آن.
- محروم ساختن عراق از سكوها بعنوان یك نقطه‌ی آفندی مقابل واحدهای سطحی و هوایی خودی.
- استفاده از پایانه های نفتی البكر و الامیه دشمن بعنوان سرپل و پست های دیدبانی جهت واپایش كامل تردد یگان های سطحی و هوایی دشمن از بنادر ام القصر و بندر نفتی فاو (سیاری، ۱۳۹۱: ۴۵).
پس از اجرای عملیات مروارید تا سال ۱۳۶۵ بارها پایگاه های به وجود آمده دشمن در سكوهای البكر و الامیه، مورد حمله های هوایی و دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت و در هر مرحله، تلفات زیادی نیز وارد شد، ولی دشمن با استقرار نیرو و پیشرفته ترین تجهیزات مانند رادارهای سطحی، هوایی و دوربین های قوی دید در روز و شب، روی سكوهای نفتی البكر و الامیه، آنها را به یك پایگاه نظامی تبدیل كرد.
دشمن با این اقدام اهتمام داشت آب های شمال خلیج فارس را تحت پوشش قرار داده و با به كار بردن هواپیماها، بالگردها و باقی مانده نیروی دریایی خود، كشتی های عبوری جمهوری اسلامی را منهدم كند و به این ترتیب، شكست سنگین دریایی خودرا جبران و برای خود برتری دریایی كسب كند، پس به منظور محروم ساختن دشمن در بهره برداری از این مزیت در امتداد عملیات «والفجر ۸»، حمله به سكوهای البكر و الامیه به نام عملیات «تكسا» طرح ریزی و اجرا شد.(دفتر پژوهش های نظری و مطالعات راهبردی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۹۲: ۷).
در هشت سال دفاع مقدس، عملیات درگیری با یگان های سطحی و هوایی دشمن به نام عملیات «رعد» و در هنگام اجرای عملیات سیادت و بازرسی كشتی ها، در مواردی رویارویی با یگان های شناور و پروازی عراق صورت گرفت كه منجر به درگیری بین ناوچه های موشك انداز شمشیر، خنجر، زوبین و جوشن با آنها شد.
سلسله عملیات «سیادت» با هدف انجام گشت و شناسایی با بهره مندی از همه یگان های شناور و پروازی نداجا به گونه مستمر و شبانه روزی در سطح كل آب های خلیج فارس، دریای عمان و شمال اقیانوس هند، تدوین شد و با آغاز جنگ تحمیلی به منظور اعمال حاكمیت بیشتر، كسب اطمینان از باز بودن خطوط مواصلاتی و بنادر كشور، اعمال قانون كنتراباند یعنی كشف، شناسایی و توقیف یگان های تجاری عراقی و یا حامل تجهیزات و كالا به بنادر عراق توسط كشتی های سایر ملل به اجرا درآمد (دفتر پژوهش های نظری و مطالعات راهبردی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۹۲: ۹).
همپایی (اسكورت) كشتی های تجاری به بنادر بوشهر و امام خمینی (ره) به منظور باز نگه داشتن خطوط مواصلات دریایی و تأمین نیازمندی های مردم و بیشترین بهره برداری از بنادر كشور خصوصاً بنادری مانند بندر امام (ره) كه دارای تسهیلات بندری مناسب برای تخلیه و خط راه آهن بود، از عمده هدف های نیروی دریایی در زمان جنگ به شمار می رفت كه اجرا شد. (دفتر پژوهش های نظری و مطالعات راهبردی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۹۲: ۱۰).
واپایش بنادر و آبراه های محدود با رادار و یگان های شناور و واپایش سطحی به جز انجام گشت و شناسایی، به منظور كشف یگان های مشكوك حامل كالا و تجهیزات به كشور عراق و پاسداری از آب های جمهوری اسلامی، كسب اطمینان از تردد كشتی های تجاری مجاز به بنادر و آب های خودی و ممانعت از ورود هر گونه كشتی و یا واحد كوچك غیرنظامی به آب ها و بنادر كشورمان كه می توانست متعلق به دشمن باشد، از دیگر ماموریت های یگان شناور و ایستگاه های رادار بود.
استقرار یگان های شناور در مدخل ورودی بنادر همچون بندر عباس، بوشهر، چابهار، بندر امام و اطراف جزیره‌ی خارك به منظور واپایش تردد كشتی های تجاری تأیید شده از جانب سازمان بنادر و كشتی رانی جمهوری اسلامی و همین طور مستقر نمودن یگان های شناور در تنگه‌ی هرمز و آب های سواحل كشورمان با هدف جلوگیری از هر گونه احتمال سوء استفاده از كشتی های تجاری در جنگ، در هشت سال دفاع مقدس انجام پذیرفت (دفتر پژوهش های نظری و مطالعات راهبردی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۹۲: ۱۸)
در تاریخ ۱۹/ ۱/ ۶۷ عملیات رشادت (عملیات درگیری مستقیم با نیروهای آمریكایی در خلیج فارس) انجام شد. با وجود تمامی كمك های اطلاعاتی، جاسوسی و نظامی به عراق، لشكركشی بی سابقه آمریكا به خلیج فارس، به منظور تقویت روحیه‌ی نیروهای عراقی و جلوگیری از ادامه موفقیت های نیروهای دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، حمله هایی را به سكوهای نفتی جمهوری اسلامی و یگان های نظامی نیروی دریایی برنامه ریزی و اجرا كرد كه منتهی به درگیری مستقیم با آمریكا شد. (دفتر پژوهش های نظری و مطالعات راهبردی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۹۲: ۲۶).
منبع: كیت هنری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب