در قالب انتشار یك متن؛
همایون شجریان به حاشیه های افسانه چشم هایت واكنش نشان داد
كیت هنری: همایون شجریان در یادداشتی به حاشیه های پیش آمده درباره آلبوم افسانه چشم هایت واكنش نشان داد.
به گزارش كیت هنری به نقل از مهر، به دنبال حاشیه های انتشار آلبوم «افسانه چشم هایت» به خوانندگی همایون شجریان و علیرضا قربانی و انتقاد عده ای از ضبط كلیپ این آلبوم در ایران مال و پخش عكسهایی از حضور شجریان و قربانی در این مجموعه، همایون شجریان یادداشتی در این زمینه منتشر نمود. در این متن آمده است: «اینان به سیاق آن قمه كشان قلم كشانند چند سالی می شود كه پس از هر حركت و خبری از فعالیت های صاحب این قلم، عده ای كمر به تخریب می بندند. اینكه انگیزه و غایت شان چیست باشد برای فرصتی بهتر. همیشه بوده اند كسانی كه به نقد اصولی و هنری كارهای من پرداخته اند و با نگاهی عالمانه و قلمی پاك و آزاده نقطه نظرات شان را به نگارش درآورده اند اما گروهی نیز بوده اند كه به مثال قداره كشان و قمه كشان، قلم از پر شال برداشته اند و با جوهر حسادت و تعصب كور و به قصد تخریب وارد عمل شده اند. اینها به سیاق آن قمه كشان، قلم كشانند. زمانی كه برای كنسرت خیابانی بی مرز و محدوده و برای صدها هزار نفر علاقمند درخواست دادم، گفتند به دنبال شهرت است و فرمودند بجای این بلندپروازی ها چند شب در سالن كنسرت رایگان اجرا كند! ما صحبت از چه می كردیم و آنها چه پاسخی می دادند. مقصود من از اجرای خیابانی، بردن موسیقی به متن شهر بود. به خیابان. به جایی كه هر رهگذری فارغ از همه چیز شنونده ام باشد. قصد من از ایده كنسرت خیابانی تنها رایگان بودن آن نبود و اینان درنیافتند كه كنسرت خیابانی یعنی كنسرت برای رهگذران. چه فقیر و چه دارا. چه همدل و همراه و چه اهل احوالاتی دیگر. این یعنی معجزه موسیقی كه هیچ مرزی نمی شناسد. همه را برابر و یكسان زیر سقف لاجوردی خود جمع می كند. با هر زبان و فرهنگ و مسلكی. این یعنی بامداد تا شبی نواختن و خواندن همانند نوازنده ای تنگدست كه در كوچه و خیابانی دارد موسیقی اش را به گوش همه می رساند نه خواندن و نواختن در سالنی خاص در زمانی خاص و با محدوده و مرزی مشخص. حكایت كنسرت خیابانی كه این چنین با جوهر قلم كشان زهرآلود می شود، وای به حال حركت های دیگر كه خدای ناكرده منافع مالی هم به دنبال داشته باشد. اوج هنر قلم كشان در كنسرت «سی» به عرصه نمایش درآمد و از خودی و غیر خودی شنیدیم و هیچ نگفتیم و هنوز ادامه دارد. اخیرا حضور حقیر همراه علیرضا قربانی در لوكیشن انتخابی مدیر هنری به منظور گرفتن چند عكس و مصاحبه، همراه تصاویر در رابطه با آیین رونمایی كه آن هم تنها به سبب خاص بودن طراحی كتابخانه و دالانی با معماری ایرانی از طرف ایشان پیشنهاد گردیده بود، برای قلم كشان ایجاد انگیزه كرده است. تا امروز كه روزانه هزاران نفر از اقشار مختلف مردم به بازدید و خرید و عكس یادگاری می پرداخته اند خبری از ایشان نبود!!! تا عكسی از همایون در كتابخانه دیده شد آتش خشم شعله زد!! اخبار كذب جان گرفتند كه آهنگ مشترك در مال اجرا كرده ایم؟؟؟ كاش تصاویر این اجرا را هم می گذاشتید!! شنیده ها حاكی از تخلفات گسترده است!؟ چرا دایر است پس چنین جایی!؟ چرا تعطیلش نمی كنند تا مردم و هنرمندشان تكلیف خودرا بدانند. قلم كشان محترم شما به من یاد ندهید چه بكنم چه نكنم. درسم را بعد از سال ها شاگردی و هم نفسی با بزرگان ادب و هنر این مرز و بوم آموخته ام. من فراتر از این مردم نیستم و هر جا آنان می توانند حضور داشته باشند چنانچه لازم باشد من هم خواهم بود. چه آنجا كاخ سعد آباد و كنسرت «سی» باشد چه كتابخانه ای در یك مركز خرید عمومی و چه سالن مجلل اسپیناس، چه فرهنگسرای بهمن كه در ركاب پدر و گروه آوا افتتاح شد، چه كنسرت در خیابان و ته ناكجا آباد كه آرزوی من است. عزیزان گرامی، دیر زمانی شد كه این حقیر جان و تن و دل را به معشوق سپرده امروز از چیزی باك ندارد بگذارید باز هم قلم بفرسایند. غرض این بود كه بدانید چگونه با همرنگ و مخفی شدن در لابلای نقدهای مثلاً سازنده و درخشان هر از گاهی به دنبال تخریب، ظهور می كنند. من نه شایسته ستایش و تقدیر شما نازنینان هستم و نه حتی قابل برای تقبیح از طرف قلم كشان. بدانید این را و اینگونه فكر كنید كه مبادا روزی دل های نازك و مهربان تان از بخل این نامرادی ها ترك بردارد.»
منبع: كیت هنری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب